Alle respect voor de samenvatting van Stefan Hertmans over het netelige parket waar de mens zich momenteel wereldwijd in bevindt dit weekend in De Standaard. Jammer genoeg neemt hij de kans niet te baat om op te roepen tot verzoening en toenadering te zoeken, maar wijst - als het erop aan komt - enkel met het beschuldigende vingertje. Zoals hij in de geschiedenis is gaan graven zou hij toch moeten weten dat het geen zin heeft om vanop de voorpagina met het eigen grote gelijk te staan zwaaien.
Ik heb me laten vaccineren ondanks het feit dat ik allerlei twijfels had, zoals de meesten onder ons. Maar ik schoof ze opzij, besloot de ogen te sluiten, liep mak mee met de meute en liet me de prikken toedienen omdat ik heimelijk hoopte dat het een wondermiddel was dat ons opnieuw toe zou staan om met elkaar om te gaan zoals we het gewend waren voor deze oorlog uitbrak. Maar eerlijk? Ik twijfel nog steeds en kan enkel hopen dat het de juiste beslissing was. De toekomst zal het uitwijzen.
Maar zij die de prik weigeren voor wat voor reden ook, samen op een hoop gooien en beschuldigen van egocentrisme, gebrek aan verantwoordelijkheid en nog tal van andere verwijten toe slingeren, is niet alleen heel kort door de bocht maar zal de pro's en de contra's alleen maar verder uiteen drijven.
Nog even en we staan met getrokken messen tegenover elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten