U moet het mij vergeven maar het doet nog altijd vreemd om u met koning aan te spreken; voor mij bent u nog steeds meer een prins en ook uw vader heeft het in mijn hoofd nooit echt tot koning gebracht. Maar dat lag aan iets anders; de dood van koning Boudewijn eind juli 1993, de met een goddelijke straling omgeven, geknotte treurwilg die u met nonkel aan mocht spreken, leidde tot een nationaal trauma en kwam zo onverwacht dat mensen van onze generatie nu nog weten waar ze waren of deden op het moment dat het nieuws hen ter ore kwam. Ook mijn ouders hadden geen andere koning gekend waardoor we vergeten waren dat zelfs een vorst kon sterven. Tienduizenden landgenoten trokken naar Brussel om uw nonkel een laatste groet te brengen en stonden in lange rijen aan te schuiven om af en toe eens flauw te vallen van de hitte. Het was zo erg dat fase 1 van het rampenplan afgekondigd werd.
Ik woonde het folkfestival in Dranouter bij en daar werd in de concerttenten gevraagd om, uit respect voor de overleden vorst, niet te applaudisseren tussen de nummers. Toen Billy Bragg aan het begin van zijn concert een oproep deed om de mars voor de republiek in te zetten, werd hij uitgejouwd, wat zeg ik: de concerttent werd bijna afgebroken! Dat had hij niet zien aankomen, hij verdween en keerde tot mijn grote spijt niet meer naar het podium terug die dag.
Uw nonkel was dan ook meer dan een koning, hij had de status van heilige verworven, hoewel hij, zo leerde ik later, nu ook weer niet echt een heilige was. Maar er gingen toen zelfs stemmen op om hem zalig te laten verklaren. Uw arme vader had de onmogelijke opdracht de vrijgekomen plaats in te nemen en hierdoor wellicht dat hij, achteraf bekeken, meer als een tussenfiguur gezien kan worden, iemand die een overgangsperiode markeerde, de overgang van goddelijkheid naar vlees en bloed.
U had dan weer de pech dat u als eeuwige prins te boek stond. Daarnaast leek u nog zo jong waardoor u tevens wat te licht uitviel. Mag ik er ook even op wijzen dat men jarenlang aan uw verstandelijke vermogens heeft getwijfeld? Zelfs uw broer leek toen nog slimmer dan u. Maar dat tij hebt u weten te keren. En ondertussen hebt u er - na een uiterst pijnlijke bevalling - een zus bijgekregen; geen nood aan verhaallijnen en intriges binnen uw familie, de scenaristen van The Crown zouden er een hele kluif aan hebben!
Hoe dan ook, als een ongelukkige prins zit u nog altijd in mijn hoofd gevangen. Ik doe nochtans mijn best om me tegen deze manier van denken te verzetten, in het volle besef dat u de laatste jaren enorme vorderingen hebt gemaakt: tegenwoordig lijkt u door een vorstelijk waas van mysterie omgeven, dit in combinatie met uw aloude melancholische zwaarmoedigheid waar nu, straf is dat, af en toe een vage, Mona Lisa glimlach doorheen schemert. Daarnaast bent u al een kleine tien jaar koning en mogen we niet in het verleden blijven hangen.
U merkt het: wat niet is kan misschien nog komen!
Toch heb ik steeds geweten dat uw droevige uitstraling niets te maken had met het feit dat u na ruim vijftig jaar op deze aardbol te hebben vertoefd nog steeds geen koning was, zoals kwade tongen destijds zo graag beweerden. Een correcte inschatting zo blijkt want nu bent u onze vorst en u kijkt nog steeds met diezelfde bedrukte, mistroostige blik die een diepte verraadt die de media niet lijken op te merken. Ik neem aan dat dit u nog meer in een staat van teneergeslagen droefenis brengt, een vicieuze cirkel dus waar ik geen uitkomst voor zie.
Ik dwaal weer af… U mag me dat niet kwalijk nemen majesteit, het is een van mijn voornaamste tekortkomingen, dat ik altijd zo uitweid, zijwegen insla zodat ik de hoofdbaan soms niet terugvind.
Ter zake nu: eerder deze week nodigde ik u uit om naar de kringloopwinkel van Avelgem te komen. Ik postte mijn schrijven op sociale media in de hoop dat de uitnodiging u op die manier ging bereiken. Maar sinds ik liet weten hoeveel een bezoek van u voor ons zou betekenen, regent het hier berichtjes van mensen die schrijven te kunnen bewerkstelligen dat u mijn verzoek daadwerkelijk in handen krijgt. Sommigen gaan nog verder waardoor het reeds gepiept lijkt, u komt naar Avelgem en daarmee uit! Soms klinkt het bijna wat verwijtend; of ik misschien niet wist dat u een man van het volk bent die voor iedereen te bereiken is. Ik wist dat inderdaad niet; ik ging ervan uit dat koningen door lijfwachten omgeven in paleizen wonen die nu eenmaal ontoegankelijk zijn voor de gewone man.
Natuurlijk dat er ook anderen zijn, die beweren dat mijn uitnodiging voor u onleesbaar is, dat ik teveel moeilijke woorden gebruik en dat er teveel zinnen zijn. Dat u niet zult kunnen volgen, dat u er sowieso geen snars van zult snappen. Hiermee zinspelen ze op uw beperkte kennis van de Nederlandse taal en een enkeling probeert hierdoor zelfs de indruk te wekken dat het met uw intelligentie helaas nog steeds niet al te best gesteld is. En dat er geen verbetering mogelijk is. Ik kan me trouwens niet van de indruk ontdoen dat deze laatsten sowieso geen al te hoge dunk hebben van het koningshuis. Erger nog, dat zij u liever kwijt dan rijk zijn. Een veelvoorkomend argument daarbij is dat u en uw familie ons land teveel kosten, een luxe geworden zijn die we ons vandaag niet langer kunnen permitteren.
Men staat er niet bij stil dat het net u bent die het land veel kosten bespaart. Stel je voor dat u de kroon over de haag zou gooien! Nu al spreekt men oorlogstaal langs alle kanten van onze verschillende taalgrenzen. Als ik de verzuurde commentaren op sociale media lees, lijkt een revolutie voor veel mensen de enige oplossing. Hun verbittering verhindert hen om met nuchtere ogen om zich heen te zien. Langzaam raken de verhalen van onze voorouders over de verschrikkingen tijdens de oorlog vergeten, hoeveel herdenkingsplechtigheden er ook georganiseerd mogen worden. Sommigen van ons gedijen nu eenmaal het beste in een klimaat van onzekerheid, speculatie, haat en afgunst; sujetten die het met de buren gehad hebben en voor wie het niet snel genoeg weer krijg kan zijn. Maar niemand van hen die zich het kostenplaatje daarvan voorstelt!
Tot slot, sire, waar ik nog aan zat te denken: is het reeds lang geleden dat u uw zolder nog eens hebt aangepakt? Of mag ik zeggen: zolders? Want u hebt natuurlijk meerdere plekken waar u werkt en/of woont; ik denk nu aan het Koninklijk Paleis in Brussel, het Kasteel te Laken of het als buitenverblijf dienende Koninklijk Kasteel van Ciergnon in de Ardennen. Voor alle zekerheid ging ik nog eens kijken op het wereldwijde web en kwam zo terecht bij uw private eigendommen: het Koninklijk Domein van Opgrimbie met Villa Fridhem in Maasmechelen, uw landgoed in Châteauneuf-Grasse in Frankrijk en uw vakantieverblijf op het Franse eiland Île d'Yeu. Plots moest ik denken aan de onvoorspelbaar hevige stormen die met de klimaatverandering gepaard gaan en eens te meer was ik blij dat ik niet in uw schoenen sta; al die torens, al die daken… Weer iets om 's nachts wakker van te liggen!
In elk geval, het zijn allemaal plekken waar u af en toe verblijft en zodoende ook eens dingen naar de zolder brengt. U weet wel, de lenteschoonmaak? Eens flink huis houden en opruimen? Ik kan me voorstellen dat het er bij u niet veel anders dan bij uw onderdanen uitziet, behalve dat het veel hoger, breder en dieper is, oftewel: meer plek om op te vullen met afgeschreven spullen. En, met alle respect, als ik uw voorgangers overloop, lijken me dat ook geen mensen die op een dag in vrijetijdskledij de trap beklommen om de zolder eens flink uit te mesten.
Dus u begrijpt waarschijnlijk mijn opwinding, toen ik me tijdens de lange rit onderweg naar het werk probeerde voor te stellen sinds wanneer er voor het eerst dingen naar al die zolders verhuisden; zou het kunnen dat er zaken van meer dan tweehonderd jaar oud onder het koninklijke stof zitten verborgen?
Ik begrijp dat ik u hiermee een beetje overval, dat dit voor u tot nu waarschijnlijk het minste van uw gedachten was en u er daarenboven geen beginnen aan ziet om daar werk van te maken, u bent nu eenmaal koning. Maar wist u dat de kringloopwinkels over teams beschikken die ter plaatse komen om te helpen opruimen? Dat zij het heft zo nodig in handen nemen? Ik wil u gerust enkele telefoonnummers doorspelen indien u daar interesse in hebt. Voel u niet verplicht en we zien wel, maar hou het misschien in gedachten voor als u naar Avelgem komt, ik kan u dan meteen ook een folder van onze VZW meegeven, mocht de organisatie die in uw woongebied actief is, de situatie daar niet in haar eentje meester kunnen.
Uw nederige dienaar,
Rino Feys
Geen opmerkingen:
Een reactie posten