Deze week hoorde ik, onderweg naar het werk, dat er op dat moment meer dan 350 kilometer file stond aan te schuiven op de Belgische wegen. Ik stelde me voor hoe al die mensen een beetje zaten te sterven van verveling achter hun stuur en kwam toen op het idee om dit stukje te schrijven, want wie weet, beste automobilist, misschien, heel misschien ben je hier iets mee. Het heeft mij in elk geval geholpen.
Niet dat ik iedere dag lange files moet trotseren maar ik was automoe; dat komt ervan als je vele jaren lang elke dag anderhalf uur of meer in de wagen zit. Maar ik heb er dus iets op gevonden. Of beter nog en al zeg ik het zelf: ik heb een opzienbarende ontdekking gedaan.
Het begon enkele maanden geleden, aanvankelijk nog redelijk onschuldig, met het kijken naar nummerplaten. Ondertussen is het al enkele keren voorgevallen, ik durf het bijna niet toe te geven, dat ik terug reed om een geparkeerd voertuig nog eens nader te bekijken en misschien zelfs een foto van de nummerplaat te nemen. Achteraf bleek de situatie meestal een stuk minder spectaculair dan dat op het moment zelf het geval leek. Dat kwam natuurlijk omdat de context wegvallen was. Zo zag ik in dat je, een uitzondering niet te na gesproken, maar zelden op foto kunt vatten wat er werkelijk te zien is. Dat was een belangrijke ontdekking voor me, die heel mijn wereldbeeld zou veranderen.
Maar ik zal je niet langer in spanning houden: ga even zitten als het kan of hou je vast want opgelet het komt eraan: als je onderweg bent communiceren auto’s via hun nummerplaten met je – heel kort natuurlijk, het zijn geen grote praters. Maar ze hebben meer te vertellen dan je denkt en niet zelden spannen ze samen - ik weet het, het valt bijna niet te bevatten, vandaar dat ik zei dat je moest gaan zitten - en eenmaal je die taal hebt geleerd zal een autorit, ook al sta je in de file, niet langer een saaie aangelegenheid zijn maar telkens weer een avontuur vol boodschappen die je moet zien te ontcijferen vanuit het onbekende. Maar misschien eerst eventjes voor alle duidelijkheid: ik geloof niet in hokus pocus, mediums of dat er 's nachts spoken op muren kloppen.
Het begon met zoeken naar drie letters die met een bepaalde situatie botsen of ze net versterken. Je mag gerust stellen dat het een obsessie werd. Soms heel erg vermoeiend, zodat ik me af en toe verzette tegen die aandrang om te kijken, maar het was vergeefs; voor ik het besefte daalde mijn blikveld en staarde ik onderzoekend van bumper tot bumper. Traag reed ik langs files, om toch maar niets te missen van de taal van de straat.
En toen ging de BAL aan het rollen. Nee, echt, het is verbijsterend hoe vaak BAL voorkomt. Tenminste, op de route die ik volg, heen en terug naar het werk.
In die paar maanden dat het me nu bezig houdt, heb ik geleerd dat je geduld moet hebben; het is het totaalconcept dat telt. Eerst lagen de verwachtingen ook niet zo hoog, was het nog heel onschuldig allemaal. Zo was ik aanvankelijk al tevreden met een witte VW kever waarop TOR te lezen stond. Of een Mini Cooper met BIG.
Ik spotte auto’s met voornamen: neem jij JAN? Dan neem ik ELS. Of JIL, ENI, LEA. TOM, RIK, ROB.
Merkte dat ook hier de verengelsing hard toe sloeg: WAR, YOU, SHE, ASK, BAD, OMG en WHY, je zult maar onderweg naar je werk zijn als je ziet dat de Ford Escort voor je de wereld in vraag stelt. En met MUD mocht je je auto wassen zoveel je wou, die stempel ging er niet vanaf. JAP bleek een Koreaanse wagen, en die UFO een gewone, vertrouwde Fiat 500. Terwijl de BIB dan weer geen leuke plaats was om te lezen want een vuilniskar.
Je hebt ook platen in het West-Vlaams: WUF, JOW, WUK, MOH. En PAK leek een uitnodiging van de eigenaar tot wagendiefstal, best begrijpelijk als je de wagen zag.
Sommigen leken je op afstand te willen houden: WAF, HIV, BAF, NEE of AUW. Terwijl anderen dan weer net wilden dat je dichterbij kwam: KOM, POR, ZIN. Soms was zo'n nummerplaat zelfs onverbloemd vrijpostig: LIK, NAT, RAM, WIP, BEF. Anderen namen reeds bij de ontmoeting afscheid: KUS, AJU, BYE. Eentje maakte er geen geheim van dat zijn wagen een wapen was: GUN, een ander had een rotdag, KUT, en op een keer stond er een gesmoorde vloek tussen de cijfers: DJU.
PHD, XTC, TOY en YES voerden me terug naar de jaren tachtig en GSP en PSG staken de draak met de gps; ja, op den duur werd je er een beetje paranoia van, maar ook dat maakte deel uit van het proces. Je moet er voor open staan natuurlijk, anders kom je nergens.
En toen was het langzaam tijd voor een volgende stap. Zo zag ik op een keer een combi met twee droogstoppels die van onder hun kepie voor zich staarden terwijl ze voorbijreden met BAR op hun nummerplaat. Maar pas echt mooi werd het toen ik even later aan de lichten stond, naast een camionette van een of ander bouwbedrijf waarin vier bouwvakkers zaten. Ik zag de heren met een blikje bier in de hand met elkaar klinken. Toen het groen werd en ze vol gas vooruit vlogen, las ik BOB op hun bumper.
En toen ik ICE in Avelgem zag staan, besefte ik dat ik een half uur eerder TEA had zien staan in Oostrozebeke en vroeg me af wat het zou geven mocht ik de twee in contact brengen met elkaar; wie weet leverde dat 'a match made in heaven' op.
Wacht, nog niet opgeven, we komen er, dit is het belangrijkste stuk. Maar misschien nog even dit: wie het voor het eerst uitprobeert kan na een tijdje hoofdschuddend afhaken bij WDJ, HMI, ISG, BRB en dat is het hele probleem met autoplaten: we zijn blind, WZB, ingedommelde fantasieloze wezens, IFW, begrijp je me? BJM?
Sorry, ik ga te snel, eventjes terugkeren: Wat als die schijnbaar nietszeggende samenstellingen toch iets betekenen? Ik haalde er de sms gids bij en deed daarna een verrassende ontdekking: elke nummerplaat heeft een boodschap!
WDJ en WRM proberen namelijk je rijgedrag te begrijpen, wat doe je en waarom, HMI vraagt je om voor te steken, haal me in, want ISG, in slaap gevallen. BRB blijkt plots een grapje, want met be right back lijkt het of de voorliggende chauffeur insinueert dat jij te traag bent.
Als je de boodschap niet vindt, heb je niet genoeg gezocht, zo simpel is het. Het universum communiceert met je, elke dag, maar het zijn parels, HZP, voor de zwijnen, VDZ!
Kort samengevat, er zijn de rechtstreekse woorden zoals VEL of MAL, afkortingen van zinnen, AVZ, en tenslotte ook van woorden, zoals EIG, eigenlijk, of gewoon, GWN. Eens je dat doorhebt, behoren saaie autoritten tot een ver verleden. Geen dank en graag gedaan. En vergeet niet dat je nog altijd aan het rijden bent dus opgelet.
Voor je het weet heb je van die topdagen zoals ik vandaag: eerst werd ik begroet, EGM, een goeie morgen, daarna gewaarschuwd, VAL, en toen bedreigd, BTL, betaal, waardoor ik een andere route nam, je weet maar nooit of er iets of iemand daar ergens in het heelal over je waakt; een of andere goede FEE misschien. Want zoals Forrest Gump zei: 'If you see a line, go stand in it. Probably can't hurt nothin.'
Een voorbijvliegende sportwagen bleek LAM.
Maar de hoofdvogel was de Volkswagen met DIE en daar dan nog eens 666 achteraan. Best wel een braaf uitziend voertuig tot je beseft wie aan de wieg stond van die wagen voor het volk. En daar sta je dan met je vooroordelen, je ongeloof in bovennatuurlijke verschijnselen en je mond vol tanden.
Maar hoeveel toeval kan een nummerplaat verdragen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten