woensdag 26 augustus 2015

NEEMLE

Oentspant joe moa,
mak het joe gemakkeluk
doe gerust n bitje of en zet joe nere,
oend joe ny in;
ge moe ny benauld zyn
oaleman komt ier voarby
oales éek k ik oal gezien
En oal stoa je héel vanboovn
of oal zit je héel oaloendre:
ze zyn ier oal gelyk


Stel t ny uut, kom moar of
voa da j der spyt van krygt,
ge voel joe verlicht, n héel stik beetre
u j ier buutn komt
Soms gebeurn d r miroakels
doaziek komm ze toe
biechtn oales up, smytn t r uut
en achter twée minuutn zyn ze geneezn
Ier kuj ny feikn,
Ier kuj oalene moa jezelvn zyn

Soms is myn deure geslootn
moa ge moe noais wanhoopn,
oaléne n bitje up joen tann bytn
Lat joe maniertjes moa achterwege
ier kuj géen tootn trekkn
en is t vele of byna nytn da j gift
ik zyn content mé wuk da k krygn
Antoet: gelyk woa da j zyt
in ieder uus is t r n plekske
woa da j tuus zyt

Gif joe over, lat joe goan,
ik éen nog noais n twie geweigerd;
ge kun joe ny voorstelln
wuk da k ik ier ollemoale zie
moar ik veroardele ny oal wete k
da j diepe vanbinn nere kykt up my
moa oalekére kéer je were
en soms voal je up joen knien voa my
omhels je my
by da je wilt of ny

SAMMY

De conciërge bleek een gepensioneerde Nederlander die na de dood van zijn vrouw, een jeugdliefde, naar Parijs uitgeweken was. Hij werd vergezeld door zijn hond, een oude Maltezer - en nog iets - mannetje, Sammy. Ze kwamen elke zomer net voor de vakantie aan bij het landelijk gelegen huisje met zwembad in het hartje van Bourgondië en een goeie drie maanden later, nadat de laatste toeristen verdwenen waren, werd alles opnieuw vergrendeld en vertrokken ze weer. De conciërge deed er al meer dan dertig jaar het onderhoud en ontving de gasten. Sammy, ondanks zijn leeftijd immer speels en kwiek, was entertainer van dienst en hield de boel in de gaten.

De eigenares, een stokoude Parisienne die de eerste wereldoorlog nog had meegemaakt, trok zich al decennialang niets meer van haar buitenverblijf aan. Ze kon op beide oren slapen; de boomlange Nederlander beheerde het domein alsof het het zijne was. Na aankomst begon hij een grote schoonmaak in het huis en in de tuin. Eens er gasten waren hield hij zich gedeisd maar hij bleef bezig. Het soort man die overdag iets moest uitrichten om te kunnen genieten van de avondlijke rust.
Nu was de conciërge discreet aan het werk in de tuin.
De zomer was op zijn hoogtepunt en we bevonden ons in een aanhoudende hittegolf waardoor het leek alsof de wereld stilgevallen was. Halverwege de namiddag, pendelend tussen het zwembad en het huis zag ik op de binnenkoer dat het portier van de oude Renault Express aan chauffeurszijde open stond. Sammy staarde met een verbazend lange bungelende tong vanuit de schaduw naar me. Hij lag op het voetmatje voor de pedalen.

Toen ik de conciërge passeerde zei ik hem dat de Maltezer in z’n wagen lag.
“Ja, typisch Sammy” grinnikte hij. “Zelfs met deze hitte... Dat doet ie nou altijd als ik het portier open laat. Alsof hij bang is dat ik hem zal vergeten wanneer ik vertrek. Ook al ben ik hem nog nooit vergeten.”
Hij lichtte zijn pet op, wiste het zweet van zijn kalende voorhoofd en aanschouwde zijn snoeiwerk.
“Nou, telkens ik wegrijd om snel iets te halen en hij niet mee is, denkt hij misschien dat hij achtergelaten is. Zie je, ik heb hem als jonge hond uit het asiel gehaald. Afgaand op de botstructuur schatte de dierenarts hem destijds nog geen jaar oud. In het asiel namen ze aan dat hij - met de vakantie voor de deur - uit een wagen was gezet. Misschien is hij nog steeds bevreesd dat het hem op een dag opnieuw overkomt...
Jah” zuchtte de conciërge, “hij is mijn beste vriend, en we wonen al dertien jaar samen maar ik heb er nog steeds het raden naar wat er omgaat in dat koppie...”

HADDOCK

Lange geleen da j de zée nog ee gedoan?
Da j mé je voetn in t woater é gestoan?
De zée roept en pakt wuk da ze kan
een muuze of n skip mé viftienoenderd man


Ge zyt t gewend, ge kent joen boane
en g ant ny of van ne kruuw of ne ploeg
moa ge ken ze en ge wit: z ee noais genoeg;
zoe j nog ne kée up t woater durven goan?

De zeiln stoan skoane strak
binst dat de zunne troage zakt,
en ge stoa doa héel ollene mé j n andn an t steur
de verte te peiln van oender n ofdak;
de storme die doa in de lucht angt...
Nytn is nu zeker, en nog minst van oal
da j were tuus gerakt

Kapiting, dag en nacht up ne boat
oaveroal woater, de zée is te groat
moa gelukkeluk eej n kompas
die joe leidt toet in t sas

Néeste kée woar je benoold
moa t spel ée joe noais bedroogn,
en de sterrn éen noais teegn joe geloogn,
t is moa up t land da j gy verdoolt

De zeiln stoan skoane strak
binst dat de zunne troage zakt,
en ge stoa doa héel ollene mé j n andn an t steur
de verte te peiln van oender n ofdak;
de storme die doa in de lucht angt...
Nytn is nu zeker, en nog minst van oal
da j were tuus gerakt

VAN STOF KRYG JE DUST...

MISEERJE

Minsn die d r in t leevn
ozoa oal ny in sloagn
voe t géestig te moakn
moe j teegn oenn
u ze n féeste willn geevn

BUSMINS: 'IS T NOG VERRE?'


donderdag 6 augustus 2015

T JUUSTE MOMENT

Ge moet t juuste moment ofwachtn
voe ne foto te trekkn
zeggn ze,
moa uj ne foto trekt
up t juuste moment
mis je t moment

TOANE

Moej nu ne kée n twoa weetn!
K woare an t ryn mé n oto
en ommédekée oalt
zukne n indeluksn jéep my in,
en die vint kykt overzyds
mé ne woanzinnign blik
in n uutgemergeld oanzichte
voa dat n goaze gift en voaruut vliegt
en t wos héel Toane!


WOS MY DA VERSKIETN!

Byzoenderluk omda Tone gene jéep ée,
en doaby, j is oal bykans zes joar doad...
Moa t dei verdomme deugd
van em were te zien

En j is nog géen oar veranderd!

OBELIX

In de Combi liep t r wok ne noend roend,
Obilix, de bouvier van Sirre
D r woarn spoarn van andre rassn
moa ge kost r moejluk joene vienger up leggn
N uutkomst wos n vintje die,
ut n up z n achterpootn stoend
verre ne meter t jeevntig ooge kwam

Ut n n twien voa n éeste kée zag
wos n oalsan n bitje weigerachtig
Je stoend joe n ende te bezien,
lik of dat n wilde weetn
wuk n vlées dat n in de kupe ad
Ton droei t n em
en gienk n twoasn in ne n oek of n gat liggn
Mé Obelix kost je noais
mé zekereid zeggn woa da j stoend
T wos zeekre ne minskekenner,
moa k moete d erby zeggn
dat n volgens my
géen oal te groa gedacht ad van de minsn

Ut n joe n poar kéern a gezien
koste t zyn dat n bitje enthousiaster wier
u j binn kwam, oal ist da j Obelix
oal goe moeste kenn voe te kunn zien
D r woarn wok ny véel minsn
woa dat n moat mée wos
K a dikkens n indruk
dat nt t nog méest van oal
voe van die oedere, versnuusterde tiepn ad

T is ne n oengeskreevn nateurwet
da oendeliefebbers voaln voe ne noend
dy qua uuterlukke trekkn by under past
Obilix mé zyn eignzinnige karaktre
en oal die klittn in z n oar
paste perfect by Sirre

Zjuste moa ut n echt vrée welgezind wos,
kwam ne goe n dag zeggn,
en zag je dat n d ermee gediend wos
da j zyne rugge stréelde,
tenminste,
ut t ny te lange deurde

Je wos grysbruun,
oal ist da w noais mée goan kunn bewyzn
of dat da zyn echte kleur wos
K voele nog oakn oe da myn andn plaktn
uj em over zyne topegefakte kop of rugge wréef
Vrée stofoasje,
biena lik n soarte hars die ton an je n andn ieng,
en da j d r ollene mé véel zéepe were of kréeg

Up éen van die lange, skoane oavns
woarup da olleman verre up t zelste moment
droenke begostn te komm,
en t café in een wolke van euforie
en andre diengn léek up te stygn,
wos Obelix dikkns lik nog n éenigstn
normoaln die d r zat
In zyn groate zworte oogn
kost j up zukn moment vervelinge
en compasje leezn,
en ut n d r écht ny mée teegn koste,
gieng n an de deure stoan
en je blafte ton éne kée kort moa luwe
Ad Obelix moetn kunn babbeln,
t gienk ne noend
van ny véel woordn gewist zyn
Ut r nymand reagéerde - lik oalsan -
riep Sirre van boovn noa beneen
of van héeln n andern kant,
ut t r ton echt ne kée nymand
de deure oopn koste doen voe zyne noend

T wos ny roar da t n oalene up wandel gienk
Je droeg n sjoaltje woarup da
z ne noame stoend
en je makte héele wandeliengn deur t stad
De poliesje kende em en liet n loopn
Voa dat n de boane overstak
kéek n ne kée lienks en reks
en an de luchtn wachtte ne toet dat t groene wos
Up ne kée,
k woare in myne noto an t anschuuvn
an t begun van de Zuudstroate,
oarde k ommédekée ne nindluksn buus neevnst my
en doa stoend ne, rechte teegn myn deure
K deie t ruutje oopn
en k stréelde em ne kée over zyne machtige kop
woarachter da t n em wére
up zyn voarpoatn liet voaln
en zyn wandelienge vodder zette

T wos lik dat n Roeseloare up z nen duum kende
Sirre zei ne kée dat r n poar zusters van Obelix
in t roende weundn woa dat n geregeld
oalene up visite gienk
N andre plekke woa dat n dikkenst kwam
wos friteure Moniek, woa dat n ton n frietje at
Ne kée te moande gienk Sirre
zyn rekenienge goan betoaln
En t wos ne noend mé humor;
k zoage em ne kée over t Stoasjepling loopn,
rechte noa n oedere madam
Ze droeg twée vulle zakkn van n Unic
die ze liet voaln ut Obelix byna by eur wos,
en ze sloegn kruustéekn en eur andn voar eur oanzichte
En ton liep Obelix mé n groate booge roend eur

Obelix wos n déel van de Combi
zjuuste lik of da Sirre n déel van de Combi wos
Ge zoe kunn zeggn dat de café deur Obelix
zels n extra diemensje kréeg
Uj in de shit zat kostje tenn de reke
oalsan nog ne kée mé Obelix klappn
T is ny da t n ookn goeste at voe te luustern
moa ut ny te lange deurde
en ut ny ookn de zelste vertellienge wos,
en ny de zoaveelste kée van n oavnd,
wilde ne wel ne kée luustern
En t voardéel van Obelix wos
dat n noais n twuk deure zei

Moa ge mocht m ny te lange stréeln
uj d er teegn klapte,
want ton gienk n bitje vodder zittn
J ad de peste an flémers en zéevre
en genoeg mé z n eign mieseerje

POAIN

Helegans geneezn ku k nyt
en doa is t r ny vele an te doen
moa k kunne mezelvn wel poain

k moete oalene moa
beseffn da j noais mée werekomt
en mezelvn doamee verzoenn

BESCHEETN

K woare an t wandeln mé Toets en k moeste peizn
an ne kée up Watou, oal n héel ende geleen
N tyde da Claus d r voarn zorgde dat de terrasse
van T Hommelhof groate klasse uutstroalde...
T wos ne vrée skoan n dag en k stoene
n twoasn by ne boam t ortn noa nen dichter
die vanuut de kruune mé n plechtige stemme
up zyn gemak héle reekn voarn las


Vanuut myne n éne n ooghoek zoage k twée wuvekes -
elk n roas-grysde pérmenante -
dichter komn, mé kléene stapkes, oarme in oarme
K concentreerde my were up miene n boam,
en ton oarde k d éne teegn d andre feezeln:
‘Déen ken t r van wei!’,
en ze skuufelde lichtjes tussn eur tann

K besefte da k doa verzekers wel n bitje
bescheetn stoene: pieleboet rechte,
mé myne n éne n oarme gekruust
en mé da t and de elletuute
van myne n andre n oarme vastoend,
zodoanig da k mé m n ander and
myne kinne koste stuttn

Toch woare k mé de slag in me gat gebeetn,
en nog ny weetnd wuk dak gienge werezeggn
droeie k my oliek - want k koste dat toch ozoa ny loatn -
en ton zoage k oe da ze t oveke van ne beweuner
doa vlak by an t bewoendern woarn;
t ges skoane gemillimeterd, diep groene
(géen roste spriete te ziene)
en overoal eevn lang...