WE HADDEN ALLES

'Wij hadden alles wat ons hart begeerde: een mooi appartement in het centrum van Aleppo, een grote SUV want een andere auto wilden we niet, en een luxueus leven. Dat heeft onze families veel geld gekost; mijn vrouw en ik hebben allebei aan de universiteit gestudeerd tot we zesentwintig waren en beiden behaalden we een master. Want we waren ook heel ambitieus, mijn vrouw werkte nadien als ontwerpster en ik had mijn eigen apotheek. En toen werd het oorlog.

Ons land is is verwoest, van de apotheek blijft niets meer over en het mooie gebouw waar wij woonden is een van de vele ruïnes geworden. Al onze bezittingen zijn verloren gegaan. En zelfs de diploma's zijn waardeloos, onze kennis wordt hier niet erkend.

Maar ik heb geleerd dat er nog iets belangrijkers is. Na jarenlang te leven in onzekerheid en bang afwachten zijn mijn vrouw en kinderen hier uiteindelijk ook gearriveerd en is ons gezin weer bijeen. En allemaal zijn we gezond.

Het is waar dat je slimmer wordt met de jaren: ik besef nu maar al te goed dat de kinderen op de eerste plaats komen en dat ons gezin de hoofdzaak is, al de rest is ondergeschikt. We zijn alles kwijt maar ik voel me nu rijker dan voorheen. Mijn vrouw en ik hebben ook afgesproken dat we niet meer achterom kijken.

Wat gebeurd is, is gebeurd en we mogen geen tijd meer verliezen. We moeten weer vooruit.'