Straks is het onze kerstbeurs; enkele weken terug begonnen we met het verwerken van al het kerstgerief dat hier het afgelopen jaar binnenkwam. Waar je afgelopen dagen backstage ook keek, overal piekten torens bestaande uit op elkaar gestapelde dozen propvol kerstgerief en kerstbomen.
Samen met Ahmed, Bjorn en Rafiq overliep ik de eerste dag de prijslijsten. Vooral Ahmed en Rafiq trokken grote ogen: het is een andere wereld voor hen, ze hebben nog nooit een kerstboom gezet, laat staan versierd. Dus Joost weet waar zo'n piek voor dient. Wat het verschil is tussen plastic, glas, houten of, ja, zelfs metalen kerstballen. En je moet een verdomd goede reden hebben om die zakken volgepropt met kerstslingers en verlichting nog te willen ontwarren.
In de textielsortering waren Kathleen en Nathalie ondertussen druk in de weer met de berg feestkledij. Ook daar was het alle hens aan dek.
Radeloos keken Rafiq en Bjorn naar de tientallen dozen met kerstbomen. We begonnen met een eerste exemplaar op te bouwen.
We haakten de takken in de voorziene openingen in de stammen. Onderaan kwamen de langste takken, bovenaan de kortste. Om het installeren gemakkelijker te maken was iedere laag twijgen aan het uiteinde door de fabrikant voorzien van een kleurtje. We trokken de takjes uit elkaar en plooiden ze zodanig dat elk stekje kon genieten van wat licht.
Ahmed was met het verwerken van het kleinere gerief begonnen. Naast het gewone materiaal was er ook veel antiek; stapels dozen vol met retrospullen die nagezien en geprijsd moesten worden. De oude glazen engeltjes, met metaal versierde kerstballen, houten vogeltjes en dies meer, vroegen om een zachte behandeling. Sommige kerstballen leken aan één kant geïmplodeerd, Ahmed vroeg zich af of dat wel normaal was. Ook met de vogeltjes in piepschuim - getooid met echte veertjes - wist hij niet meteen raad.
Grote, vakkundig gemaakte poppen van stokoude kerstmannen werden met argusogen bekeken. Sommigen droegen dan ook een wit in plaats van een rood pak. Die witte heilige was waarschijnlijk Grandfather frost, die Santa Claus in Oost-Europa assisteert. Er waren ook glazen sneeuwbollen met een kerstlandschapje of een minikerststalletje waarover het sneeuwde als je ermee schudde en die je kon opwinden zodat ‘Silent Night’ of iets soortgelijks weerklonk. Porceleinen tafereeltjes waar schaatsers zich onder een sfeervolle straatverlichting voortbewogen, tenminste als je er batterijen in stak.
Er kwamen verschillende kerststallen voorbij, vaak zonder figuranten. En als de bewoners er wel waren, bleken ze meestal niet voltallig. Uit de onvolledige sets probeerden we een nieuw gezelschap samen te stellen. De verhoudingen klopten niet altijd maar dat had ook zijn charme. Zo kon het gebeuren dat een schaap twee keer zo groot was als de os, Maria hoog boven Jozef uittorende of dat de gelukkige ouders maar net over de rand van de gigantische kribbe konden kijken: ziedaar hun monsterlijk baby die een beetje aan een koekoeksjong deed denken.
‘Ik ga dit jaar ook een kerstboom zetten’, zei Ahmed.
‘Voor de kinderen. In Syrië stonden er vroeger ook kerstbomen, bij de Christenen, maar ze zijn nog te klein om dat te hebben meegemaakt. Want toen de oorlog begon, was het gedaan.’ Zijn gezicht verstarde bij de herinnering.
‘Wie wil er nu een boom zetten als de bommen rond je inslaan?' Maar nu mijn familie weer bij me is, mogen de kinderen op de kerstmarkt hier straks een kerstboom kiezen.’ Hij glimlachte. ‘En mooie spulletjes om de boom mee te versieren.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten