Gisteren na het concert van Raymond, terwijl Brugges mooiste omringd werd door het vrouwelijk schoon - dat net nog uit de bol ging op de dansvloer - voor selfies en handtekeningen, de moed verzameld om eens op de schouder van Rik Aerts te gaan kloppen, al eeuwenlang met tussenpozen gitarist bij de grootste bek van Vlaanderen maar eveneens, niet te vergeten, een van de bezielers van The Bet dat in de vroege jaren tachtig, ondanks twee mooie plaatjes en enkele fantastische singles zoals het onvergetelijke 'Don't Talk To The Liar', onder de radar bleef en terug in de nevelen verdween. Maar hij wordt vandaag terecht bij het kruim van de Belgische gitaristen gerekend en zorgt nog steeds voor de kers op de taart, zoals gisteravond, tijdens, om maar iets te noemen, die bloedstollende solo in 'Meisjes'.
Het was donker aan het worden en mijn gelegenheidsfotograaf Wim, eveneens grote fan van Rik en gitarist van TuRF, trilde van pure emotie…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten