Juul Kabas is niet meer. Hij stierf aan een hartaderbreuk in zijn slaap naast zijn vrouw in bed en werd 77, zoals mijn vader.
Juul was lang geleden een grote ster bij ons in huis. Toen ik twaalf was scoorde hij zijn tweede grootste hit met ''t Zijn zotten die werken'.
Dankzij Radio Tornado, voluit: 'Totale Ontspannings Radio Naast Alle Dagelijkse Onderrichtingen', kwam het nummer meerdere keren per dag in onze huiskamer langs. Luisterend naar de tekst knikten we instemmend naar elkaar, onze eensgezindheid kon niet groter zijn.
Dus gingen we kijken toen hij in 1979 in de buurt optrad. Ik weet er niet zoveel meer van, maar doordat er een foto van bestaat herinner ik me wel nog het moment dat we van vader naar het podium moesten voor een momentopname. Af en toe bladerden we nadien in moeders fotoalbum en het was altijd met enige trots dat we eventjes bij Juul & wij bleven hangen.
Er valt ook meer te zien dan je op het eerste zicht zou denken:
-Links mijn broer Andy, rechts mijn zus Nancy, allebei gebiologeerd door het fenomeen. (Mijn jongste zus Nele verschilt twaalf jaar met ik die de oudste ben, dus vertoeft ze hier wellicht nog in moeders veilige buik, haar grootse entree voorbereidend.)
-Enkele glazen Akila pils - van de in 2002, na 125 jaar, verdwenen brouwerij Louwaege uit Kortemark - eentje met nog een klein beetje en de rest reeds zonder kol.
-Bloemetjesbehang, alsof we eigenlijk in iemands woonkamer zitten.
-Een deel van een klassieke gitaar links op het podium en ernaast een saxofonist die een das draagt.
-Een accordeon die ligt te wachten en rechts, een lijfwacht die aan de toetsen zit; daarachter, half zichtbaar, een tas waarin een thermos koffie en wat boterhammen.
-Een presentator druk gesticulerend op de achtergrond, die een microfoon vasthoudt met een rode bol.
-Een bladmuziek standaard en flitslicht dat weerspiegelt in de verschillende statieven.
-Wij, alle drie met lange witte kousen in sandalen, waarboven blote billetjes en beentjes.
-Ik, die glunderend voor me uit staar.
-Juul, begin de dertig pas, met de kenmerkende stofjas, sjaaltje en pet 'L Van Impe', die breed lachend naar mijn moeder kijkt,
die afdrukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten