Eind 2022: terwijl ik 'Het Geluid van Brekend Glas' voltooide, kreeg ik een mailtje van Guido Declercq van het Vermeylenfonds in Roeselare met de vraag of ik als schrijver mee wou werken aan een project dat hij op het oog had. Hij was even daarvoor in aanraking gekomen met TOV (Talenten Ontwikkelen tot Vaardigheden) en vond de bijdrage die dit revalidatiecentrum leverde aan de maatschappij zo opmerkelijk dat hij besloot dat de verwezenlijkingen van deze organisatie eens in het daglicht mochten worden geplaatst. Directeur Hilde Vens had oren naar het voorstel en nodigde tien voormalige deelnemers uit om over hun hersteltraject te getuigen.
Guido had niet overdreven. Het werden tien, altijd op zijn minst intrigerende ontmoetingen met mensen die er telkens een zwaar gevecht op hadden zitten; tegen vooroordelen of het toeval, tegen pesterijen of onrecht, tegen zichzelf of tegen windmolens. Tien pakkende, vaak schrijnende verhalen waarbij de ik-figuur op een bepaald punt de lust om te leven verloor maar gelukkig ook weer terugvond, zij het niet zonder slag of stoot.
Terugkerend in elk relaas: iemand die geen nee kon zeggen, voor wie enkel de perfectie goed genoeg was en die steevast over zijn grenzen ging. En natuurlijk, dat TOV een aanzienlijk deel uitmaakte van het herstel. Het werd een boeiende tocht doorheen de levensloop van deze mensen. Evelyn Verschoore probeerde de verteller te vatten in een beeld. Het leidde tot een reeks wonderlijke illustraties die samen met de verhalen op openbare plaatsen tentoongesteld zullen worden. Daarnaast werd het ook een prachtig vormgegeven boek, met dank aan Evelyn en Johan van Uitgeverij Bibliodroom 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten