AMATEURS

‘Rino ik heb grote fout gemaakt’
Het is tien na vijf in de namiddag. Alle medewerkers werken hier tot vijf uur en een keer per week tot vijf uur dertig, dus tot de winkel sluit. Vandaag is het de beurt aan Mahmoud.
‘Wat is er gebeurd?’
Hij staat voor me en kijkt naar de grond.
‘Zij komen voor meubeltje waar reservatiestickertje aan kleefde dat ik vanmorgen heb weggedaan…’
‘Maar dat was een reservatiestickertje. Dat geldt maar voor twee uur. Daarna moeten we het wegnemen. Vanmorgen was die twee uur verstreken dus heb je niets verkeerd gedaan.’
‘Maar klant had betaald. Kijk hier, kasticket…’
‘Als het verkocht is moet diegene die aan de kassa staat het reservatiestickertje vervangen door een verkochtstickertje. Was het die stoffen twee-zit?’ Hij knikt, ik bekijk het kasticket. Het ding werd inderdaad betaald. Maar de kassierster van zaterdag moest vandaag maar tot vijf uur werken dus kan ik haar pas morgen vragen wat er precies voorgevallen is.

‘Jamaar, Rino, daar staan nu mensen voor meubeltje.’

Ik loop mee tot bij een fors gebouwde bouwvakker die duidelijk al in lentemodus is: zijn met cement besmeurde werkbroek en veiligheidsschoenen combineert hij met een marcelleke waar zijn grijsblauw gebleekte tatoeages - die aan zijn polsen beginnen en waarmee zijn armen zijn dicht geplamuurd – onder verdwijnen. Het vormt een grappig contrast met dat jaren tachtig kapsel, froufrou, achteraan tot in zijn nek, geblondeerd en lichtjes welvend. Donkere snor. Naast hem staat een eerder klassiek geklede jonge vrouw met kort zwart haar. Rond ons enkele medewerkers met bezorgde blikken. De vrouw heeft reeds door dat er iets mis is en inmiddels haar misprijzen geuit. Onze anderstalige medewerkers maken dan misschien grote vorderingen met hun Nederlands, van West-Vlaams begrijpen ze niets. Vol verwachting kijken ze naar mij.

‘Ik vind het heel erg’ zeg ik, ‘maar we hebben een fout gemaakt en daardoor werd die twee-zit waar jullie nu om komen vanmorgen opnieuw verkocht. Die klant heeft hem toen meteen mee genomen…’
De vrouw draait met haar ogen: ‘Zegge gy nu dat myne zeetle weg is? Moa alliz gow zeg! En j is em specioal achter zyn werk noar ier gekomm mè zyn cammienitte voe n mee te kunn pakkn… Ziej t sig! Uj t oal nie sebiet meedoet née!’
‘Moa oe kan da nu nog ne kée verkocht zyn?’ vraagt de bouwvakker die hoog boven me uittorent, ‘je wos oal verkocht!’
‘Ja, we hebben hier een systeem met stickertjes waarmee we doorgaans weinig problemen hebben, maar deze keer is er spijtig genoeg iets misgegaan. Ik zag zaterdag door het groene stickertje dat die zetel gereserveerd was maar dat er geen datum of tijdstip op stond. Een magazijnier verzekerde me dat er een klant was die het zeteltje zeker ging kopen maar eerst nog even rond wou kijken. Jammer genoeg zijn ze bij het afrekenen vergeten die reservatie sticker te vervangen door een geel ‘verkocht’ stickertje…’
‘En k zoeke oal zoa lange noa zukkn zetelke!’ kreunt de vrouw.

‘Moa ge moet da toch gezien een dat t verkocht wos!’ zegt de bouwvakker nog eens.
‘Is t da gelakt bankske dat doa stoend?’ vraagt de vrouw die deel uitmaakt van een ouder koppel, en die bij ons zijn komen staan, ik heb geen idee wat ze bedoelt maar ze knikt alsof ze het ook zonder het antwoord al weet want dat het enkel maar over dat bankje kan gaan.
‘Er is iets verkeerd gelopen tijdens het afrekenen’ zeg ik, ‘en ik weet dat dit voor u een magere troost zal zijn, maar ik ga uitzoeken wat er precies gebeurd is en diegene die verantwoordelijk is er morgen zeker op aanspreken…’
‘Ge meug oal zeggn da j wilt, moa géet n groate fowte gemakt! En ke komme ier noais mée! En k goa t an iederéen vertelln oe da da ier in zyn werk goat! En k wille nu oalene nog myn geld were en ge meug stoppn mè discusjeern, k moete t oal nie weetn! Myn geld! Da we kunn voars goan!’

Ik begrijp dat zwijgen nu goud is. Ik tik de prijs van de twee-zit in negatief, haal het geld uit de kassa en leg het op de winkeltoog.
‘Ik begrijp dat u kwaad bent, en sorry meneer dat u speciaal na uw werk bent moeten afkomen. Ik was er jammer genoeg niet bij op het moment van de verkoop zaterdag, en helaas hebben ze de twee-zit meteen meegenomen, anders had ik die verkoop nog kunnen annuleren.’

‘Gow, vint, we zyn ier weg! Bende amateurs! Eej dan nog geweetn!’ En ik hoor haar nog een tijdje doorgaan met verwijten maken terwijl ze naar buiten lopen.
‘Mevrouw is boos’ zegt Mahmoud.
‘Ze heeft gelijk’ zeg ik.
‘Ja’ zegt Mahmoud, ‘wij hebben grote fout gemaakt.’
‘Je moet je eens in haar plaats stellen’ zeg ik.
‘Ja, ik weet’ zegt Mahmoud, ‘ik zou ook boos zijn op wij.’