De
Kerstman woont in Avelgem. Hij gaat meestal heel gewoon gekleed en valt
niet eens zo heel erg op tussen de rest van ons kringlooppubliek. Maar
aan het eind van het jaar komt hij dan in vol ornaat naar de winkel. De
combinatie van zijn typische kenmerken – korte gestalte, dikke wit
krullende haardos, halflange, witte volle baard en het bolle buikje –
komt dan helemaal tot zijn recht en dwingt zelfs respect en bewondering
af.
Maar vandaag staat hij hier in een ander werkplunje; een overall met jasje en veiligheidsschoenen, alles bedekt onder het stof, alsof hij midden in een verbouwing zit. Hij stalt de bijeen gezochte auto's, poppen en pluche dieren uit op de winkeltoog.
‘Ook buiten het seizoen nog aan het werk?’ grap ik, maar hij negeert mijn opmerking.
‘Hier hangt geen prijs aan' zegt hij nors als hij een kikker voor mijn neus schuift. Ik tik een euro in.
'En deze hier is toch wel duur voor een knuffel die al eens hersteld is, en het werd niet eens zo goed gedaan.' Hij toont me een donkerbruine beer. Het ding kost twee euro.
‘Dat moet ik in elk geval overdoen!’
Iemand heeft rechts op de onderbuik een rechthoek genaaid met grove steken. Het is een zinloze ingreep want je kunt meteen zien dat de stof die eronder zit ongeschonden is. Diezelfde steek komt trouwens overal terug maar is meestal iets subtieler uitgevoerd en noodzakelijk om beer en vulling bij elkaar te houden.
'Kerstman' zeg ik, want ik heb gemerkt dat hij het liefst zo aangesproken wordt, 'dit is geen herstelling, dit maakt gewoon deel uit van het imago van deze beer; een zwervertje dat heel veel liefde nodig heeft.'
De Kerstman neemt de beer op, staart er eventjes wantrouwig naar met die kleine donkere oogjes diep vanonder zijn grof geborstelde, grijze wenkbrauwen, en legt het ding dan terug op de toonbank.
'Pure diefstal' mompelt hij.
'Nu, ik ga hem toch meenemen.'
Ik doe alsof ik het niet hoor maar ben een beetje ontgoocheld. Hoe anders toch de Kerstman vandaag dan enkele weken geleden, toen hij imponeerde met zijn wijsheid, vrijgevigheid en grootmoedigheid.
Het blijft even stil terwijl ik de rest van de producten in scan. Op de achtergrond is in een rechtstreekse uitzending te horen hoe Donald Trump zijn eerste persconferentie geeft sinds hij de presidentsverkiezingen won. Zou dit iets met het humeur van de Kerstman te maken kunnen hebben? Je gelooft in elk geval opnieuw je oren niet. Je kunt je toch niet anders dan afvragen of dit echt is? Leslie Nielsen zou het niet beter hebben gekund. Maar met hem kon je tenminste lachen.
Ik heb altijd een boontje voor de Kerstman gehad. Ook voor ik wist dat Santa Claus onze Sinterklaas is die de kolonisten naar Amerika hebben meegenomen, en die daar verbroederde met Father Christmas. Het is dus niet dat we met de Kerstman een Amerikaanse gewoonte overnemen, maar eerder een verloren zoon die terugkeert. En oké, hij beseft misschien nog niet helemaal dat hij terug in Europa is, maar dat is nu net wat me zo bevalt aan hem. Die joviale poging om het ons, stugge Europeanen, naar onze zin te maken terwijl de meesten van ons niet van hem moeten weten. En maar blijven volhouden!
Want hoe zit het eigenlijk met Sinterklaas? Is het wel onze Sint? Begrijp me niet verkeerd, ik ben al mijn leven lang een fan van de heilige man. Maar enig opzoekingswerk leert dat hij zijn wortels in Turkije heeft. Ook een inwijkeling dus. Waarom zouden ze hier dan niet vreedzaam naast elkaar kunnen leven? Waarom zouden we moeten kiezen? En misschien moeten we er dan maar meteen, om alle discussie te vermijden, Sint Maarten bijnemen die, lees ik nu, uit Hongarije komt. Stel je een kinderfeest voor met deze drie mannen samen: de symbolische waarde kunnen we alleen maar schatten!
Misschien kunnen we hier meteen een overleg organiseren? Want waar kan dat beter dan in de Kringloopwinkel in Avelgem, waar de Kerstman woont, en waar - zoals in alle Kringloopwinkels - traditioneel mensen van allerlei slag en de meest uiteenlopende nationaliteiten samenkomen?
Kerstman, je had vandaag je beste dag niet maar ik kan begrijpen dat je ook niet helemaal gelukkig bent met de nieuwe president, dus... no hard feelings!
En, Sint-Maarten? Kom je op 11 november alvast eens langs?
Maar vandaag staat hij hier in een ander werkplunje; een overall met jasje en veiligheidsschoenen, alles bedekt onder het stof, alsof hij midden in een verbouwing zit. Hij stalt de bijeen gezochte auto's, poppen en pluche dieren uit op de winkeltoog.
‘Ook buiten het seizoen nog aan het werk?’ grap ik, maar hij negeert mijn opmerking.
‘Hier hangt geen prijs aan' zegt hij nors als hij een kikker voor mijn neus schuift. Ik tik een euro in.
'En deze hier is toch wel duur voor een knuffel die al eens hersteld is, en het werd niet eens zo goed gedaan.' Hij toont me een donkerbruine beer. Het ding kost twee euro.
‘Dat moet ik in elk geval overdoen!’
Iemand heeft rechts op de onderbuik een rechthoek genaaid met grove steken. Het is een zinloze ingreep want je kunt meteen zien dat de stof die eronder zit ongeschonden is. Diezelfde steek komt trouwens overal terug maar is meestal iets subtieler uitgevoerd en noodzakelijk om beer en vulling bij elkaar te houden.
'Kerstman' zeg ik, want ik heb gemerkt dat hij het liefst zo aangesproken wordt, 'dit is geen herstelling, dit maakt gewoon deel uit van het imago van deze beer; een zwervertje dat heel veel liefde nodig heeft.'
De Kerstman neemt de beer op, staart er eventjes wantrouwig naar met die kleine donkere oogjes diep vanonder zijn grof geborstelde, grijze wenkbrauwen, en legt het ding dan terug op de toonbank.
'Pure diefstal' mompelt hij.
'Nu, ik ga hem toch meenemen.'
Ik doe alsof ik het niet hoor maar ben een beetje ontgoocheld. Hoe anders toch de Kerstman vandaag dan enkele weken geleden, toen hij imponeerde met zijn wijsheid, vrijgevigheid en grootmoedigheid.
Het blijft even stil terwijl ik de rest van de producten in scan. Op de achtergrond is in een rechtstreekse uitzending te horen hoe Donald Trump zijn eerste persconferentie geeft sinds hij de presidentsverkiezingen won. Zou dit iets met het humeur van de Kerstman te maken kunnen hebben? Je gelooft in elk geval opnieuw je oren niet. Je kunt je toch niet anders dan afvragen of dit echt is? Leslie Nielsen zou het niet beter hebben gekund. Maar met hem kon je tenminste lachen.
Ik heb altijd een boontje voor de Kerstman gehad. Ook voor ik wist dat Santa Claus onze Sinterklaas is die de kolonisten naar Amerika hebben meegenomen, en die daar verbroederde met Father Christmas. Het is dus niet dat we met de Kerstman een Amerikaanse gewoonte overnemen, maar eerder een verloren zoon die terugkeert. En oké, hij beseft misschien nog niet helemaal dat hij terug in Europa is, maar dat is nu net wat me zo bevalt aan hem. Die joviale poging om het ons, stugge Europeanen, naar onze zin te maken terwijl de meesten van ons niet van hem moeten weten. En maar blijven volhouden!
Want hoe zit het eigenlijk met Sinterklaas? Is het wel onze Sint? Begrijp me niet verkeerd, ik ben al mijn leven lang een fan van de heilige man. Maar enig opzoekingswerk leert dat hij zijn wortels in Turkije heeft. Ook een inwijkeling dus. Waarom zouden ze hier dan niet vreedzaam naast elkaar kunnen leven? Waarom zouden we moeten kiezen? En misschien moeten we er dan maar meteen, om alle discussie te vermijden, Sint Maarten bijnemen die, lees ik nu, uit Hongarije komt. Stel je een kinderfeest voor met deze drie mannen samen: de symbolische waarde kunnen we alleen maar schatten!
Misschien kunnen we hier meteen een overleg organiseren? Want waar kan dat beter dan in de Kringloopwinkel in Avelgem, waar de Kerstman woont, en waar - zoals in alle Kringloopwinkels - traditioneel mensen van allerlei slag en de meest uiteenlopende nationaliteiten samenkomen?
Kerstman, je had vandaag je beste dag niet maar ik kan begrijpen dat je ook niet helemaal gelukkig bent met de nieuwe president, dus... no hard feelings!
En, Sint-Maarten? Kom je op 11 november alvast eens langs?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten