KOAKN

‘Wuk peis je?’ vroag ze en ze voelt
an t vel neevnst eur moendoekn

‘Begunn myn koakn oal of t angn?’

Ke kyke, n twuk beter dan anders
en k zie da stoet trekske roend die moend
en an eur oogn da ze weeroal moeite ee
voe serieus te bluuvn

tis lik n kiendje

en voag de ploaikes in eur koakn van ne lach
die ze nu nog binn kan oedn

‘Zie j oal n twuk?

Wan da begunn ton ommèdekée née?’

K nype myn oogn voe beter te zien
‘Gy n onoazeloare’ zeg ze

‘Nink’ zegge k,
‘k zie nog nietn moa k voele n twodde’