TROUWN

We zoatn in noto en ze zei: 'Zoen we nie trouwn?'

Myn oarn gloeidn en kréegn troann in myn oogn
en myn kele trok toe, ort, we zyn ool vuufntwientig
joar tegoare – t akkoard, mè n oenderbreekinge
van n joar of twée, drie, moa de perfeksie bestoa nie

Ik a eur éegluk moetn vroagn, moa weet je wuk da t is?
We begostn joarn geleen tegoare mè ne café en ze zei:
'K voele my lik of da k getrouwd zyn' en t gieng mis

K wete nog oe smoarverliefd da k woare d éeste joarn
en ak moetn kunn, k liepe oolsan and in and
moa ze zei: 'we goan ozoa toch nie begunn?'

Dus der wos géen oar up myne kop die van plan wos
voe te vroagn of da ze myne rienk wilde droagn
Moa nu zoate k ier neevnst eur, wit lik n lyk
en sjanse da ze zy réed, of anders zoatn w in dyk

Ze réed en ze versméet van vietisse, 'wan meen tegoare
n uus gekocht en wuk ut r n twuk gebeurt?'

Ze stak de pienkers an noa reks en pakte eurne droai
'Moa doavoarn moetn w éegluk nie trouwn... Da kunn
we wok reegeln mè n samenlevingscontract!'

En met de troann nog in myn oogn lachte k by de gedachte:
ta géen oar geskild of ka doa in myn beste kostume gestoan