RUSTIG IN IRAK

'Oe is t?' Wahid lijkt wel zo'n Cubaanse revolutionair zoals hij 's morgens met die kaki pet en jasje plus zwarte zonnebril binnenvalt.
'Oe is t, menier?'
'Goed! En met jou?'
Op slag verdwijnt zijn vrolijkheid.
'Zozo. Beetje beetje.'
'Hoezo?'

'Is moeilijk, veel denken. Niet slapen. Altijd denken, hier', hij grijpt naar zijn hoofd.
'Waarom? Is er iets? Heb je problemen?'
Hij lacht, een moedeloze grijns op zijn gezicht.
'Maar problemen, Rino... Viel problemen! En denken, altijd denken, kijk,' hij neemt zijn pet af en wijst een plek aan op zijn hoofd waar hij kalend is, 'als ik wakker word, altijd veel haar op kussen!'
'Je haar valt niet uit door te denken, Wahid.'
'Toch, toch. Altijd haar op kussen! Ik lig te draaien en kan niet slapen... Altijd denken aan mijn kinderen, mijn vrouw, mijn werk, mijn future hier, mijn familie in Bagdad... Is moeilijk Rino!'

Ik ben bezig met de planning. Hij komt naast me staan.
'Heb je het nieuws gehoord? Amerika trekt zich terug uit de deal met Iran?'
'Jaja... Dat is goed Rino!'
Eventjes sta ik perplex. Hoe kan dat nu goed zijn? En had ik niet gelezen dat de relaties iets beter waren tussen Iran en Irak? Dat de gezworen vijanden een akkoord ondertekend hadden om militair te gaan samenwerken? Maar het is al eerder gebeurd dat een medewerker uit een bepaalde regio een heel ander verhaal vertelt dan wat we in onze media te horen krijgen. Zoals wat Bilal dagelijks aan verschrikkingen over Syrië wist, hier soms pas weken later vermeld werd in het nieuws.

'Waarom is dat goed?'
'Echt! Héél goed!' Zijn ogen stralen. Hij kijkt gespeeld ernstig om zich heen als om zich ervan te vergewissen dat we alleen zijn - wat hij wel vaker doet alsof één of andere geheime dienst hem op de hielen zit - buigt zich dan naar me toe en zegt zacht: 'Want wanneer wereld problemen met Iran, dan eventjes rustig in Irak!'