'Mister Rino, toen ik geboren werd, was ik erg ziek. Mijn ouders hadden eerder ook al een ziek dochtertje gehad dat kort na de geboorte stierf. Dat had hen veel verdriet gedaan en daarom wilden zij zich niet te zeer hechten aan een pasgeborene die opnieuw ziek bleek. Ze lieten me achter in het ziekenhuis en begonnen zich voor te bereiden op het slechte nieuws dat ik het niet gehaald had. De dagen en weken verstreken en af en toe kwamen ze eens op bezoek, maar vertrokken daarna weer, terwijl ik in het ziekenhuis achterbleef. Maar na negen maanden belde het ziekenhuis hen op met het goede nieuws dat ze me mochten komen ophalen.
Omdat ik nog steeds geen naam had, noemde mijn vader me babyboy. Zo verliepen er opnieuw enkele maanden tot mijn moeder vond dat ik nu eindelijk een naam moest hebben. Iedereen binnen de familie werd opgetrommeld om mee na te denken en de ouders van mijn vader kwamen tenslotte met een voorstel, 'Coheege' of zoiets. Dat was blijkbaar een traditionele Marokkaanse naam. Mijn vader had namelijk roots in Marokko; vierhonderd jaar geleden emigreerden verre voorouders van hem naar Palestina. Mijn moeder schudde het hoofd en zei: 'Het waren tot hiertoe allemaal dochters die ik baarde. Dit is mijn eerste zoon. Ik wil een mooie naam voor mijn jongen.'
Toen kwam haar moeder met een suggestie, 'Sufyan'. Dit voorstel was ook niet helemaal naar de zin van mijn moeder, waardoor het mijn tweede naam geworden is.
Een tante die zwanger was, had de naam Sabir gekozen voor haar zoon. Ze kreeg echter een dochter en gaf de jongensnaam toen aan mijn moeder door. Die vond het een mooie en geschikte naam waardoor ik op mijn eerste verjaardag eindelijk een naam had. Maar ondertussen hadden mijn tante en moeder een geschil waardoor niemand me ooit Sabir heeft genoemd maar teruggreep naar mijn tweede naam: Sufyan.
Ik groeide op en de dag brak aan dat ik voor de allereerste keer naar school moest. De leraar controleerde de aanwezigheidslijst en somde alle namen op. Maar niemand reageerde op Sabir. Ik had die naam nog nooit gehoord! Toen bleek dat ik dat was, belde de leraar naar mijn vader en vroeg aarzelend of er misschien problemen waren met mijn hoofd…'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten