Vandaag stond er een nieuw stukje over Abdullah’s situatie in De Standaard. Ondertussen heb ik al enkele berichtjes gekregen van lezers die de vrouw van Abdullah willen helpen. Momenteel zijn we (we, dat zijn enkele vrienden die Abdullah in Avelgem heeft gemaakt) aan het uitzoeken hoe crowdfunding precies werkt, het is nieuw voor ons...
Als het lukt om het project op te starten stuur ik iedereen die een steentje bij wil dragen en een bericht achterliet een mailtje met een link naar de steunactie.
Op hoop van zegen!
____
Abdullah heeft een dikke, donkere baard gekregen, ik schrik er een beetje van: is het al zolang geleden dat we elkaar nog in het echt hebben gezien? Hij zegt dat hij 's nachts nog steeds maar twee, drie uur kan slapen.
'Ieder moment sterven daar mensen, elk moment kan ik het bericht krijgen dat mijn vrouw of mijn vader of moeder omgekomen zijn. Of allen samen. Mijn hoofd heeft nooit rust.' Toch lijkt hij strijdbaarder dan ooit voorheen.
Ondertussen is zijn familie naar Rafah gevlucht, naast de Egyptische grens: zijn vader en moeder, een zus met haar kinderen en kleinkinderen waaronder een baby van twee weken oud en een broer met zijn gezin, samen met Tasnim, de vrouw waar Abdullah in 2014 mee getrouwd is, en haar ouders. Ze leven daar nu naast anderhalf miljoen andere Palestijnen onder de blote hemel. Het is elke dag een gevecht om aan wat voedsel en water te komen, medicijnen zijn er al lang niet meer. En er zijn amper voorzieningen zoals een toilet, laat staan een douche. Het is er de hel.
'Met een humanitair visum dat hier wordt uitgereikt kun je ginds momenteel ook niets meer aanvangen, België wordt door Israël steeds meer als een vriend van de Palestijnen beschouwd. Je hebt beter een Duits of Amerikaans visum als je weg wilt geraken.'
Een zus van Abdullah is naar Egypte gevlucht, kostprijs: zesduizend euro. Veel geld, maar het is haar toch maar gelukt om te ontsnappen. Hierdoor hebben Abdullah en zijn vrouw weer hoop gekregen.
Hij is er ondertussen zelfs al in geslaagd om contact te leggen met de persoon die zijn zus geholpen heeft. Nu moet hij met het geld over de brug komen. Abdullah is in elk geval vastbesloten om te proberen de som bij elkaar te krijgen. Eerst is hij bij zijn bank gaan aankloppen om een lening te krijgen.
'Ik heb de situatie helemaal uitgelegd. Zij konden vaststellen dat ik al sinds ik in België arriveerde, klant bij hen ben en mijn rekeningen al die tijd stabiel waren. Ze hebben mijn zaak daarna intern bekeken en ik kreeg de melding dat ik een lening kan krijgen, maar omdat ik gehuwd ben moet ook mijn vrouw haar handtekening zetten.'
Was het niet zo triest, je zou bijna lachen om de absurditeit van de hele situatie.
Maar hij geeft de hoop niet op. Momenteel is hij alle mogelijkheden aan het overlopen en denkt daarbij ook aan crowdfunding. Maar hoe overtuig je een organisatie ervan een project op te zetten dat dient om iemand illegaal een grens over te krijgen? Wie weet, misschien dat ze het in overweging nemen als die persoon zich in een levensbedreigende situatie bevindt? Abdullah schudt het hoofd, wil er verder niet bij stilstaan.
'Als mijn vrouw maar in Egypte raakt, dan is ze tenminste veilig en terug een stukje dichter bij huis.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten