PATTATN

We staan op het veld. Witte bloemen, zo ver het oog reikt. Trots kijkt hij om zich heen.
'Pattatn' zegt hij. 'Pattatn, pattatn, pattatn! Oolemolle voe tjipsss!'

Welke aardappelsoort het is weet hij ook niet. Dat is geheim. De fabrikant levert ze, en hij stopt ze in de grond. Liefdevol woelt hij met zijn hand door enkele stevige planten.

Later in de woonkamer, trekt hij een klein zakje Croky chips open. Zout. Hij haalt er voorzichtig een verrassend groot, grillig gebakken schijfje aardappel uit, geel tot goudkleurig met lichtbruine tinten en kleine al dan niet ontplofte blaasjes op het oppervlak. Het is een wonder dat het broze ding de rit tot hiertoe heelhuids heeft uitgezeten.

Hij stopt het langzaam en in zijn geheel, met gesloten ogen in zijn mond. Traag komen z'n kaken in beweging. De glimlach op zijn gezicht is bijna niet waar te nemen.

Geen enkele boer ooit al zo trots op zijn aardappelen gezien.