maandag 18 december 2017

ESTOMAC

Het is zaterdagavond. De winkel is net dicht. Een licht euforisch gevoel maakt zich van ons meester. Het is volbracht. De week is ten einde. Ik print de lijst met kassaverichtingen af. Allemaal nemen ze afscheid. Djetenin is de laatste. Ze komt aan kassa. Kijkt beteurterd.
'Mesjeu' zegt ze. 'J'ai peur...'
'Waarom?'
'Luc ging wachten maar hij is weg. Wat moeten ik nu doen? Mesjeu?'

Onlangs heeft Djetenin een wagentje gekocht. Vanmorgen kwam ze binnen gestormd, haar gezicht voorspelde onweer.
'Auto is goed, maar verkoper zegt estomac is ziek. En vandaag is kapot.'
'Het is haar batterij' verduidelijkte Luc. 'De verkoper had het meteen gezegd. En na een koude nacht begint de ellende. Maar ik ga vanavond na het werk eens kijken. Met mijn startkabels zou het moeten lukken.'

'Wacht' zeg ik, 'ik neem mijn jas en mijn sleutels, ik ben zo terug.'
'Je ne comprends pas mesjeu' roept ze me achterna. 'Hij zou wachten, hij zeg: ik wachten en proberen!
'Kom' zeg ik, we lopen samen naar buiten. Het is nog net niet helemaal donker, het regent. Zij staat op de grote parking, ik zet de pas in naar mijn bestelwagen. Hoor haar roepen.
'Mesjeu! Mesjeu! Luc est la! Kijk, kijk!'

In de verte zie ik hoe Luc zijn wagen schuin voor de hare heeft geparkeerd. Hij is in de weer met kabels. Ik loop er naartoe. Hoor Djetenin opnieuw roepen. Anja staat aan de overkant van de straat. Zij wacht op de bus. Djetenin wijst naar Luc en vuurt dan opgewonden een rij woorden af opdat Anja zou weten dat het oké is, dat Luc er toch is en al klaar staat om te helpen. Maar auto's passeren, de bus is daar net en ook al houdt Anja haar hand bij haar oor, ik weet dat het hopeloos is. Zelfs ik die naast haar loop begrijp er niets van. Ze praat gewoon veel te snel, en haspelt Nederlands en Frans door elkaar zonder al te veel rekening te houden met de wetten van de grammatica.

Het is koud en het begint harder te regenen. Maar Luc heeft enkel zijn werktrui aan. De regen spat uiteen op zijn kale hoofd dat schittert in het licht van de straatlantaarns. Hij bestudeert beide batterijen en zet er dan de klemmen op. Er klinkt geen knal, er komt geen regen van vuur bij kijken.
'Ja, start maar eens' zegt hij. 'Maar uit vitisse zetten hé!' Ze steekt haar sleutelbos naar hem uit.
'Neenee' zegt Luc, 'doe gy moa'. Ze kirt, kruipt achter het stuur.
'Opletten met de versnellingspook Djetenin' zeg ik.
'Qui mesjeu, kijk staat los', ze geeft er een ruk aan en laat het ding dan los, 'zie je?' en dan start ze de wagen. De motor slaat meteen aan.
'Slechte auto, slechte auto!' ze roept en slaat boos op het stuur. Ze lijkt op een donderwolk maar in een tel ontspant haar gezicht en lacht ze luid. Ik ken niemand die zo snel van gezichtsuitdrukking kan veranderen.

Wat er dan gebeurt is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk heeft ze in een automatisme geschakeld want de auto schiet vooruit. Maar blokkeert onmiddelijk, alsof de motor de versnelling niet kan halen en gelukkig heeft Djetenin de reflex om haar voet op de rem te houden.
'Wowowow!' roept Luc, hij stond net nog tussen de twee wagens. Nu is er enkel ruimte voor een hand. Alle kleur in zijn gezicht is weg, maar zelfs van Djetenin zou je zeggen dat ze er bleek bij zit hoewel dat theoretisch niet kan.

'Uj t zeker zyt dat n uut vitisse stoat, meug je nog ne kée probeern! Moa uplettn ee!'
Djetenin probeert te starten maar er gebeurt niets.
'Voilà!' zegt ze alsof dit iets bewijst en haalt haar schouders op.
'Blijven proberen' zegt Luc. Ze draait de sleutel om. De wagen reutelt eventjes en proest het dan uit. Djetenin heeft enkele keren flink gas. 'Vroemmmmm! Vroemmmmm! Vroemmmmm!'
'Jaja t is wel, stop moa mè goaze geevn' roept Luc erboven uit, 'en kom moa uut die noto!'

Bedremmeld stapt ze uit. Luc haalt de kabels eraf. Gooit de motorkap van zijn wagen naar beneden, lacht hoofdschuddend terwijl hij met zijn ogen draait en rijdt zijn wagen achteruit.
'Mersie mesjeu Luc, c'est gentil, mersie, mersie!' Djetenin heeft met haar handen een trechter gevormd. Ik doe haar motorkap naar beneden en wens haar een goed weekend toe.

'Voor u ook mesjeu, voor u ook!' zegt ze.
'En maandag moeten ik voor nieuwe estomac!'

Geen opmerkingen: