maandag 18 december 2017

COMEDY

Ik was op weg naar huis toen ik het nieuws op de radio hoorde. 's Morgens, toen ik de andere richting uitging, had ik vernomen hoe de dierenrechtenactivisten van Animal Rights foto's hadden genomen en filmbeelden hadden gemaakt bij het legkippenbedrijf Pyfferoen in Wingene. Daarop waren half kaal geplukte kippen met grote gezwellen op hun poten te zien. De dieren bevonden zich tussen de ontbindende resten van soortgenoten. Graatmagere, zieke dieren die in kooien gevangen zaten en die zichzelf en anderen de veren uittrokken van miserie. Animal Rights beklemtoonde dat zij Pyfferoen niet viseerden maar dat ze lukraak een legkippenbatterij uitgekozen hadden. Daarom rees het vermoeden dat de hele sector in hetzelfde bedje ziek was.

Vorige week nog las ik in de Standaard dat de consumptie van vlees binnen Europa nergens zo snel afneemt als in België. En dat de Belg ondertussen tot de minst vleesetende inwoners van dit werelddeel mag gerekend worden. Vegetariërsorganisatie EVA trok de eer naar zich toe en verklaarde dat het vooral te maken had met initiatieven zoals Donderdag Veggiedag en Dagen Zonder Vlees. Vanuit de hoek van de vleessector bleef het stil, ondanks hun talrijke nochtans niet onopgemerkt gebleven pogingen om de carnivoren onder ons de appetijt te ontnemen.

De nieuwslezer meldde dat minister van Dierenwelzijn Ben Weyts een beslissing genomen had omtrent het kwalijk in beeld gebrachte bedrijf. Het beeldmateriaal van de dierenrechtenactivisten van Animal Rights wees namelijk niet - zoals we misschien zouden kunnen denken - op inbreuken op het dierenwelzijn maar toonden eigenlijk het omgekeerde aan. Het bedrijf had namelijk vorig jaar al een bezoek gehad van de dierenwelzijnsinspectie en toen was alles veel erger. Nu kon iedereen met eigen ogen vaststellen dat de situatie fel verbeterd was bij legkippenbedrijf Pyfferoen. Het beeldmateriaal dat Animal Rights tijdens twee bezoeken als een dief in de nacht verzameld had, bleek een grote stap voorwaarts, tenminste in vergelijking met de leefomstandigheden van de dieren op hetzelfde bedrijf vorig jaar, aldus de minister. En als beloning voor deze vooruitgang had de minister Weyts besloten om het landbouwbedrijf niet te sluiten.

Opmerkelijk was het argument van de minister, namelijk dat dit is hoe industriële landbouw er (vandaag) in de praktijk uitziet, en wie het daar moeilijk mee heeft maar beter bio eieren, of eieren van vrije uitloop kan consumeren. Want het is de grote vraag naar goedkope eieren die ervoor zorgt dat de kweker de druk op zo'n kip moet opvoeren om zoveel mogelijk marchandise uit dat beklagenswaardige gat te persen. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden dus, met enkele spijtige bijwerkingen.
Het knetterde in mijn hersenpan. Ik begreep meteen dat dit een grensverleggende uitspraak van groot belang voor de toekomst is. Vooral voor andere industriële landbouwers en aanverwante. De vee- en de varkensteelt. Alles staat tegenwoordig onder druk. Zelfs de verschrikkingen in de slachthuizen hebben met tijdsdruk te maken. Het is een briljante vondst, de consument verantwoordelijk maken voor het dierenleed. De consument die alles wil, behalve betalen. Voor de dieren die denken dat het niet meer erger kan: zet jullie maar schrap want de ellende begint nog maar pas!

Maar ook voor andere sectoren kan de uitspraak veel betekenen. Zo zou je deze redenering kunnen doortrekken en stellen dat wie vanaf nu kledij afkomstig uit kinderarbeid in de grote winkelketens aantreft, zo een beeld krijgt van hoe het er (vandaag) in de industriële textielsector aan toe gaat, en wie het daar moeilijk mee heeft kan beter in andere (duurdere) winkels aankopen waar een ethisch meer verantwoorde werkwijze gegarandeerd wordt. Wie in een bordeel illegale, minderjarige meisjes aantreft moet de brave bisschop niet uithangen maar beseffen dat het er in de industriële mensenhandel nu eenmaal zo aan toe gaat, en wie het daar moeilijk mee heeft maar beter thuis kan blijven, bij moeder de vrouw.

Nu, hoe het ook zij, er is dus geen verbetering op komst voor de arme dieren daar in Wingene. Of in een van die andere landbouwbedrijven waarvan er in Vlaanderen alleen al vijftigduizend zijn. Weyts valt overigens weinig te verwijten want de man heeft het aantal werknemers bij de Inspectie Dierenwelzijn sinds de verschrikkelijke beelden in het Tieltse slachthuis verdubbeld. Er zijn nu maar liefst 22 mensen in dienst.

Het begon zachtjes te regenen. Father John Misty zong 'Pure Comedy'. Langzaam besefte ik dat het woordje 'voor' vaak 'tegen' kan betekenen. Bijvoorbeeld, onze staatssecretaris voor asiel en migratie heeft de laatste tijd al vaak bewezen eigenlijk een staatssecretaris tegen asiel en migratie te zijn. Onze minister voor Dierenwelzijn lijkt vandaag eigenlijk meer een minister tegen Dierenwelzijn.

Geen opmerkingen: