GIGANTISCH

Ik sorteer de bakken met vinylplaten. We hebben een collectie binnen gekregen die het verdient om wat ruimte te krijgen in onze muziekafdeling. Tijd om afscheid te nemen van een aantal gevallen sterren, vergeten goden en lang geleden omhoog gevallen blaaskaken. Aaron komt bij me staan. Hij bedient de kassa en heeft zonet het rek met sierraden op orde gezet. Hoog tijd om een nieuw klusje te verzinnen.

'Is het juist dat al die platen vijftig cent kosten, Rino?'
'Ja, tenzij het iets speciaals is. Dan vragen we iets meer en schrijven het bedrag op de binnenkant van de hoes.'
'Maar waarom kosten al die andere maar vijftig cent?'
'Omdat niemand ze vandaag nog wil. Zoals deze van de Kermisklanten, de Heikrekels of kijk hier: Zing en Dans met Tante Terry. Of bij de verzamelelpees: Alle Dertien Goed, Hammond Cocktail, Accordeon Festival, Golden Trumpets... Maar ook in de bakken met solo artiesten zijn het altijd weer dezelfde namen die terugkeren: Nana Mouscouri, James Last, Julio Iglesias, Demis Roussos, Freddy Breck... Ooit was iemand er heel blij mee, maar die persoon is er misschien niet meer. Of zijn platenspeler is kapot. Door de prijs goedkoop te houden hopen we dat een klant ze in een vlaag van nostalgie toch wil.'

'Jammer... Ze zien er nog zo goed uit.'
Hij schudt zijn hoofd en kijkt naar de platen die ik uithaal.
Ik wijs hem op de twee bakken die bij me staan.
'Deze bak is voor het vinyl. Dat kan dan bij de multistroom. En in deze hier gooi je de hoes, die mogen dan in de bak met papier en karton.'
Hij begint te sorteren.

'Maar moest je die platen nu opzij zetten en je wacht een hele tijd, dan worden ze toch vanzelf weer geld waard, of niet?'
'Ik denk het niet, Aaron.'
'Maar héél, héél lang!'
'Ik betwijfel het ten zeerste, Aaron.'
'Echt gi-gan-tisch lang!'
'Tegen dan is de mens er ook niet meer, Aaron.'
'Maar dat zullen wij niet meer meemaken, Rino!'