BROER

We werken samen in de sortering.
'Heb je broers of zussen?'
'Ik heb broer.'
'Woont hij ook in België?'
'Ik weet niet Rino, ik weet niet waar broer is. Is moeilijk.'

Hij houdt de zak open waar ik kleding in prop. Dan bindt hij de zak dicht en gooit die in een textielkar. De volle karren worden door de vrachtwagen meegenomen naar de centrale werkplaats. Daar komen de textielkarren van alle winkels uit onze regio terecht. Een grote groep mensen is er elke dag in de weer met de kledij die binnenkomt. Ieder kledingstuk gaat door tientallen handen. Ogen controleren elk detail. Wat niet meer goed is vliegt er onherroepelijk uit. Alleen het beste doorstaat de test.
Uiteindelijk wordt wat overblijft geprijsd, beveiligd, opgeplooid en in bakjes gelegd. Dames bij dames, kinderen bij kinderen, heren bij heren. Tot slot brengt de vrachtwagen de bakjes met kleding terug naar de verschillende winkels.

'Hij is altijd kwaad. Is niet goed om kwaad te zijn. Leven in Somalië zo al veel moeilijk. Waarom hij zo? Altijd kwaad. Mijn broer kwaad op alles en iedereen.'
Hijzelf kijkt ook kwaad terwijl hij dit vertelt; vang ik nu een glimp op van zijn broer?
'En dan, op een dag komt grote man met auto.' Hij schudt het hoofd.
'De man heeft geweer en is heel boos!' Kleine spuugdruppeltjes vliegen uit zijn mond.
'Hij zoekt broer. Mijn broer neemt mes.'
Hij staart naar me, zijn ogen zijn groot.
'Daarmee heeft hij man dood gemaakt!'

Weer schudt hij het hoofd, en gooit de nieuwe, dichtgebonden zak in de textielkar.

'Mijn broer stopt man in koffer van auto. Daarna is hij weggereden, wij weten niet naar waar. Mensen van regime zijn bij ons huis komen kijken. Zij zochten mijn broer.'
Dit laatste vertelt hij heel gewoon. Alsof je over het weer praat.
'Heb je nog iets van hem gehoord?'
Hij neemt een lege zak en slaat er enkele keren mee zodat er lucht in komt.
'Niets. Is lang geleden. Misschien wel tien jaar. Is heel moeilijk, ook voor mijn mama en papa. Iedereen denkt dat broer allang dood is, maar niemand die het weet.'