SIMON JOYNER, 'POCKET MOON'

Het was een goeie dag, die dag in het najaar toen de mij volledig onbekende Simon Joyner mijn muziekcollectie verruimde met 'Pocket Moon'. Dromerige, melancholische Americana met subtiele, troostende, soms zelfs droogkomische muzikale arrangementen waar die mijmerende stem als een mistige sluier overheen kronkelt. Soms hoor je een flard duistere treurigheid die hard doet denken aan de jonge Leonard Cohen, of deelt hij zijn diepste zielenroerselen met een heldere welsprekendheid nauw verwant met die van de ons zoveel eerder al ontvallen Townes Van Zandt. 'Pocket Moon' blijkt zijn 18de album sinds hij in 1993 debuteerde.
Een mooi eindejaar in het verschiet.