'Mijn broer en ik zijn via Iran vertrokken, over bergen naar Turkije. Vandaar naar Griekenland, Macedonië, Servië, Kroatië, Slovenië, Oostenrijk, Duitsland tot in België. We waren 23 dagen onderweg. Te voet, met bus maar ook met bootjes. Wij sliepen in open veld, tussen bomen of in stallen.
In Turkije was het heel gevaarlijk want overal politie. Eén keer werden we opgemerkt, ze schoten op ons en we moesten snel lopen. Het was een grote groep, we waren met mensen die ik niet kende. Dus ik weet niet of ze er daarna nog allemaal bij waren.
In Turkije was het heel gevaarlijk want overal politie. Eén keer werden we opgemerkt, ze schoten op ons en we moesten snel lopen. Het was een grote groep, we waren met mensen die ik niet kende. Dus ik weet niet of ze er daarna nog allemaal bij waren.
Het begin van de tocht was het zwaarst, het sneeuwde in de bergen en het was veel koud. We waren te voet, hadden lang niets gegeten en iedereen had honger. We waren allemaal moe. Maar we moesten vooruit, we mochten niet rusten.
Want andere mensen voor ons hadden zich in de sneeuw neergezet. Ik heb er verschillende gezien Rino. Zij zaten rechtop, onder een laag sneeuw, als beelden.'
Want andere mensen voor ons hadden zich in de sneeuw neergezet. Ik heb er verschillende gezien Rino. Zij zaten rechtop, onder een laag sneeuw, als beelden.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten