Nog
eens gegrabbeld in mijn oude RifRafs op zoek naar de bespreking die ik
tweeëntwintig jaar geleden schreef over het concert dat de Ugly Papas in
de Verlichte Geest gaven...
The Ugly Papas
25 november 1995
De Verlichte Geest (Roeselare)
Ergens in '93 zag ik de Ugly Papas voor het eerst in het jeugdhuis La Gare in Lauwe. Luc Dufourmont, een Vlaamse kruising tussen Spike & Tom Jones en één van de grootste smoelen uit de geschiedenis van de Belgische rock, bassist Dick Decamps, drummer Paul Drèze en de fijnbesnaarde Dr. Dekerpel brachten een portie rauwe rock die je vooral moest zien en het liefst wijl men in een lichte roes verkeerde. De Papas werken vandaag aan een nieuwe cd, hun derde. Eerst was er 'Papa Rules, Ok?', een fuif volgens Dekerpel. Hun tweede, bij momenten verbluffend sterke, gelijknamige cd omschrijft hij als een 'smoarploate'; een experiment, een overgangsfase. En over de nieuwe cd zegt hij dat het een superfuif zal worden. De Papas trokken onlangs de studio in. Een paar uur later stonden ze weer op straat.
''t Ging niet', zegt Dekerpel, ''t was alsof we in een kartonnen doos speelden'.
De nieuwe cd wordt dus live opgenomen, samengesteld uit de registraties van verschillende concerten. Eén van die concerten vond plaats in de Verlichte Geest. Het is moeilijk om te omschrijven waar de Papas momenteel mee bezig zijn.
'Welkom op onze Kerstshow', zei Dufourmont en de groep zette een instrumentaaltje in waar Lynch en Tarantino en hele roadmovie rond zouden verzinnen. En toen trokken ze de wereld rond, van bij de Indianen ging het naar de warme landen, de Ramadan, mamborock, raï – de Papas hebben niets van dit alles uitgevonden, maar ze brengen het samen en laten het pruttelen op een zacht vuurtje terwijl Dekerpel af en toe in de pot roert en toeziet of het wel allemaal macrobiotisch verantwoord is; het is een plezier om zien hoe gemakkelijk de Papas zich al die stijlen eigen maken – China, Arabië, Cuba, de Edna en de Vesuvius en vandaar naar (nazi-) Duitsland – even leken de Papas een Ubergroep, Jamaïca – de Skatalites kwamen voorbij met Monkey Ska – Spanje. James Bond meets Italy.
'Ma Vie En Ecxtacy' en er werd afgerond met hun allernieuwste, reggae, en zoals het hoort een ode aan de sla, 'Legalize The Sla': 'It's good for tubercoloses, it's good for tromboses...' Ze hadden er nog geen einde voor bedacht en Dekerpel hield het (uit ervaring wellicht) na een tijdje voor bekeken en verdween van het podium. Oudere nummers werden er nauwelijks gespeeld, op 'Satelites Are Spinning' uit de eerste cd na, en 'Pornografia' uit hun tweede, waarin een faliekant afgelopen liefdeshistorie uit de doeken werd gedaan. Met gevoel gebracht door Dufourmont en een gepluimde (nep)kip die eerst geliefkoosd werd, dan suggestief gecopuleerd, gebeft, gevingerd en gefistfuckt, waarmee gekibbeld en gevochten werd, die uit zelfverdediging gewurgd werd en tenslotte weggegooid. Kortom: een drama zo uit het leven gegrepen. De Papas staan er opnieuw en voor één keer is goeie raad gratis: als ze in uit buurt komen, mis ze dan vooral niet. (rf)
The Ugly Papas
25 november 1995
De Verlichte Geest (Roeselare)
Ergens in '93 zag ik de Ugly Papas voor het eerst in het jeugdhuis La Gare in Lauwe. Luc Dufourmont, een Vlaamse kruising tussen Spike & Tom Jones en één van de grootste smoelen uit de geschiedenis van de Belgische rock, bassist Dick Decamps, drummer Paul Drèze en de fijnbesnaarde Dr. Dekerpel brachten een portie rauwe rock die je vooral moest zien en het liefst wijl men in een lichte roes verkeerde. De Papas werken vandaag aan een nieuwe cd, hun derde. Eerst was er 'Papa Rules, Ok?', een fuif volgens Dekerpel. Hun tweede, bij momenten verbluffend sterke, gelijknamige cd omschrijft hij als een 'smoarploate'; een experiment, een overgangsfase. En over de nieuwe cd zegt hij dat het een superfuif zal worden. De Papas trokken onlangs de studio in. Een paar uur later stonden ze weer op straat.
''t Ging niet', zegt Dekerpel, ''t was alsof we in een kartonnen doos speelden'.
De nieuwe cd wordt dus live opgenomen, samengesteld uit de registraties van verschillende concerten. Eén van die concerten vond plaats in de Verlichte Geest. Het is moeilijk om te omschrijven waar de Papas momenteel mee bezig zijn.
'Welkom op onze Kerstshow', zei Dufourmont en de groep zette een instrumentaaltje in waar Lynch en Tarantino en hele roadmovie rond zouden verzinnen. En toen trokken ze de wereld rond, van bij de Indianen ging het naar de warme landen, de Ramadan, mamborock, raï – de Papas hebben niets van dit alles uitgevonden, maar ze brengen het samen en laten het pruttelen op een zacht vuurtje terwijl Dekerpel af en toe in de pot roert en toeziet of het wel allemaal macrobiotisch verantwoord is; het is een plezier om zien hoe gemakkelijk de Papas zich al die stijlen eigen maken – China, Arabië, Cuba, de Edna en de Vesuvius en vandaar naar (nazi-) Duitsland – even leken de Papas een Ubergroep, Jamaïca – de Skatalites kwamen voorbij met Monkey Ska – Spanje. James Bond meets Italy.
'Ma Vie En Ecxtacy' en er werd afgerond met hun allernieuwste, reggae, en zoals het hoort een ode aan de sla, 'Legalize The Sla': 'It's good for tubercoloses, it's good for tromboses...' Ze hadden er nog geen einde voor bedacht en Dekerpel hield het (uit ervaring wellicht) na een tijdje voor bekeken en verdween van het podium. Oudere nummers werden er nauwelijks gespeeld, op 'Satelites Are Spinning' uit de eerste cd na, en 'Pornografia' uit hun tweede, waarin een faliekant afgelopen liefdeshistorie uit de doeken werd gedaan. Met gevoel gebracht door Dufourmont en een gepluimde (nep)kip die eerst geliefkoosd werd, dan suggestief gecopuleerd, gebeft, gevingerd en gefistfuckt, waarmee gekibbeld en gevochten werd, die uit zelfverdediging gewurgd werd en tenslotte weggegooid. Kortom: een drama zo uit het leven gegrepen. De Papas staan er opnieuw en voor één keer is goeie raad gratis: als ze in uit buurt komen, mis ze dan vooral niet. (rf)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten