'Rino, we hebben geen grote kaders meer om aan te vullen!'
'Hoezo, geen grote kaders meer? We hadden er zoveel...'
'Ja maar Rino, klanten kopen deze week veel grote kaders! Ik alle grote prijzen maar nu gedaan. Geen grote kaders meer!'
Feysal werkt in de ontvangstreceptie, wat we hier gemakkelijkheidshalve het 'kotje' noemen. 's Morgens opent hij de deuren, plaatst de asbak, het welkomstbord, onze vlag en de fietsen buiten, loopt de oprit af naar de straat met een vuilniszak om het zwerfvuil aan zijn rechterkant op te halen, leegt de brievenbus en keert dan terug, opnieuw aan zijn rechterzijde speurend naar het vuil tussen het grint en in het struikgewas. Hij brengt me de post en begint daarna aan zijn dagtaak in z'n werkplaats. Hij gaat naar de volgende pagina van de turflijst, schrijft de nieuwe datum op en gaat aan het werk. Hij is de eerste persoon die de klant ziet en het is dus belangrijk dat de receptionist vriendelijk is en ze verwelkomt. Maar met Feysal is dat geen probleem, hij schenkt iedereen moeiteloos zijn breedste glimlach. Daarna controleert hij het materiaal dat de brengers bij zich hebben en indien geschikt - wat in meer dan negenennegentig procent van de gevallen zo is - verdeelt hij het onder de bakken die naar de verschillende afdelingen gaan. Wat niet meer gebruikt kan worden, wordt gesorteerd en in de afvalbakken gegooid. Verder helpt hij af en toe ook eens mee in de meubelafdeling, zoals wanneer er een kleerkast of een bed opgezet of afgebroken moet worden.
Voor sommigen is dit alles meer dan werk genoeg en krijgen ze dit nu al bijna niet voor elkaar. Voor anderen is het onvoldoende en proberen we klusjes te verzinnen die ze erbij kunnen doen. Zo staat Feysal ook in voor de kaderafdeling. Hij sorteert foto en schilderijlijsten, en indien goed bevonden prijst hij ze volgens de prijslijst. Er zijn tal van mogelijkheden: lijst met glas, lijst zonder glas, glas zonder lijst, kader met schilderij, kader zonder schilderij of een schilderij zonder kader. Dit in alle mogelijke groottes, kwaliteit en kleuren. Aan het begin van de werkweek worden de kaders die het langst in de winkel staan weggenomen, en de vrijgekomen plaats met de verse oogst aangevuld.
De afspraak is dat Feysal de kaders de overige dagen van de week 's morgens en 's middags controleert om na te gaan waar iets aangevuld kan worden. Het ligt een beetje in zijn aard om de dingen uit te stellen en aanvankelijk gebeurde er niet veel in de kaderafdeling. Ik moest het uiteindelijk heel nauwgezet opvolgen. Het grappige aan Feysal is dat, als je hem ergens attent op maakt, hij steevast 'geen probleem' zegt. Wijs je hem erop dat hij enkele minuten te laat is, dat je niets van de winkelprijs af kunt doen of dat hij geen uurtje vroeger kan stoppen, dan legt hij een hand op je schouder alsof hij je wil troosten en zegt dan ernstig: 'geen probleem'.
Maar de aanhouder wint en onze werkwijze bij de kaders werpt ondertussen zijn vruchten af. Zonder dat ik er nog op moet wijzen trekt hij nu 's morgens fluitend naar de kaderafdeling en voert af en vult aan waar nodig.
'Echt? Zijn alle kaders naar de winkel?'
'Ja Rino. Alleen nog kleintjes. En mensen brengen bijna geen grote kaders binnen! Ik altijd vragen aan mensen, maar zij hebben geen kaders!'
'Vraag jij om kaders aan de klant?'
'Ja, aan alle klanten maar zij hebben geen kaders!'
'Feysal, ik ga er bestellen bij ons depot. En als er daar geen zijn, zullen we gewoon moeten wachten tot we er weer binnen krijgen. Maar je kunt geen kaders aan de klant vragen. Is dat afgesproken? Dat je geen kaders meer aan de klant vraagt?'
'Geen kaders vragen aan klanten? Maar zij moeten brengen!'
'Ik begrijp het Feysal. Maar de klant mag maar moet niets brengen, begrijp je? Alles wat de klant hier afgeeft, krijgt de Kringloopwinkel gratis. Dus moeten we goed zorgen voor de klant. De klant is koning...' Hij grinnikt.
'Ja maar president is beter!' Dat brengt ons op een vorig gesprek maar ik ga er niet op in en dan legt hij een hand op mijn schouder.
'Geen probleem Rino...'
'Hoezo, geen grote kaders meer? We hadden er zoveel...'
'Ja maar Rino, klanten kopen deze week veel grote kaders! Ik alle grote prijzen maar nu gedaan. Geen grote kaders meer!'
Feysal werkt in de ontvangstreceptie, wat we hier gemakkelijkheidshalve het 'kotje' noemen. 's Morgens opent hij de deuren, plaatst de asbak, het welkomstbord, onze vlag en de fietsen buiten, loopt de oprit af naar de straat met een vuilniszak om het zwerfvuil aan zijn rechterkant op te halen, leegt de brievenbus en keert dan terug, opnieuw aan zijn rechterzijde speurend naar het vuil tussen het grint en in het struikgewas. Hij brengt me de post en begint daarna aan zijn dagtaak in z'n werkplaats. Hij gaat naar de volgende pagina van de turflijst, schrijft de nieuwe datum op en gaat aan het werk. Hij is de eerste persoon die de klant ziet en het is dus belangrijk dat de receptionist vriendelijk is en ze verwelkomt. Maar met Feysal is dat geen probleem, hij schenkt iedereen moeiteloos zijn breedste glimlach. Daarna controleert hij het materiaal dat de brengers bij zich hebben en indien geschikt - wat in meer dan negenennegentig procent van de gevallen zo is - verdeelt hij het onder de bakken die naar de verschillende afdelingen gaan. Wat niet meer gebruikt kan worden, wordt gesorteerd en in de afvalbakken gegooid. Verder helpt hij af en toe ook eens mee in de meubelafdeling, zoals wanneer er een kleerkast of een bed opgezet of afgebroken moet worden.
Voor sommigen is dit alles meer dan werk genoeg en krijgen ze dit nu al bijna niet voor elkaar. Voor anderen is het onvoldoende en proberen we klusjes te verzinnen die ze erbij kunnen doen. Zo staat Feysal ook in voor de kaderafdeling. Hij sorteert foto en schilderijlijsten, en indien goed bevonden prijst hij ze volgens de prijslijst. Er zijn tal van mogelijkheden: lijst met glas, lijst zonder glas, glas zonder lijst, kader met schilderij, kader zonder schilderij of een schilderij zonder kader. Dit in alle mogelijke groottes, kwaliteit en kleuren. Aan het begin van de werkweek worden de kaders die het langst in de winkel staan weggenomen, en de vrijgekomen plaats met de verse oogst aangevuld.
De afspraak is dat Feysal de kaders de overige dagen van de week 's morgens en 's middags controleert om na te gaan waar iets aangevuld kan worden. Het ligt een beetje in zijn aard om de dingen uit te stellen en aanvankelijk gebeurde er niet veel in de kaderafdeling. Ik moest het uiteindelijk heel nauwgezet opvolgen. Het grappige aan Feysal is dat, als je hem ergens attent op maakt, hij steevast 'geen probleem' zegt. Wijs je hem erop dat hij enkele minuten te laat is, dat je niets van de winkelprijs af kunt doen of dat hij geen uurtje vroeger kan stoppen, dan legt hij een hand op je schouder alsof hij je wil troosten en zegt dan ernstig: 'geen probleem'.
Maar de aanhouder wint en onze werkwijze bij de kaders werpt ondertussen zijn vruchten af. Zonder dat ik er nog op moet wijzen trekt hij nu 's morgens fluitend naar de kaderafdeling en voert af en vult aan waar nodig.
'Echt? Zijn alle kaders naar de winkel?'
'Ja Rino. Alleen nog kleintjes. En mensen brengen bijna geen grote kaders binnen! Ik altijd vragen aan mensen, maar zij hebben geen kaders!'
'Vraag jij om kaders aan de klant?'
'Ja, aan alle klanten maar zij hebben geen kaders!'
'Feysal, ik ga er bestellen bij ons depot. En als er daar geen zijn, zullen we gewoon moeten wachten tot we er weer binnen krijgen. Maar je kunt geen kaders aan de klant vragen. Is dat afgesproken? Dat je geen kaders meer aan de klant vraagt?'
'Geen kaders vragen aan klanten? Maar zij moeten brengen!'
'Ik begrijp het Feysal. Maar de klant mag maar moet niets brengen, begrijp je? Alles wat de klant hier afgeeft, krijgt de Kringloopwinkel gratis. Dus moeten we goed zorgen voor de klant. De klant is koning...' Hij grinnikt.
'Ja maar president is beter!' Dat brengt ons op een vorig gesprek maar ik ga er niet op in en dan legt hij een hand op mijn schouder.
'Geen probleem Rino...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten