SUV

Het was al herfst maar Frank had 's morgens nog een laatste zomerdag voorspeld. We waren ons aan het voorbereiden voor de jaarlijkse Dag Van De Kringloopwinkel. Een zwarte, diep glanzende Porsche Cayenne parkeerde zich op het beton.
Een grote, kale vijftiger stapte uit. Wit t shirt. Donkerblauwe jogging. Sportschoenen. Buideltasje.
Hij knipoogde toen hij me zag; hij was hier eerder al eens langs geweest. Meteen achter hem zijn knappe vrouw. Slank, enkel gehuld in een topje en een legging. Lange glanzende, al wat grijzende haren bijeen gebonden. In haar kielzog: twee opgeschoten, stuntelige tieners.
Ze openden de koffer en begonnen uit te laden. Een elektrisch kacheltje. Een nieuwe Senseo, nog in de verpakking. Een staande lamp. Een playstation met tientallen spelletjes. Wasmanden gevuld met kledij. Met boeken. Dvd's. Cd's.
De manden wou hij terug.
Feysal propte de kledij in zakken. Ik sorteerde de boeken op formaat in een bananendoos. Aardige boeken maar niets verrassends: kookboeken, boeken over tuinaanleg, visvijvers, veranda's, een reeks jeugdboeken, een extra groot formaat fotoboek over Afrika, enkele stukgelezen thrillers van onder andere Nesbo, Lapidus, Dahl en Läckberg, een reeks met de krant bijeen gespaarde kunstboeken, oude boeken over beren en olifanten en een stokoud boek vol breitips. Ook de Dvd's bleken uit een doordeweeks Vlaams gezin afkomstig: The Fugitive, Dossier K., The Grey en My Best Friend's Wedding. Avontuur, spanning, actie en romantiek. Maar niets om over naar huis te mailen. De overvolle mand met cd's bleek echter andere koek: klassiekers van Patti Smith, Sonic Youth, John Lennon, E.L.O., Joy Division, Ramones en Neil Young. Verzamelaars van Bowie, John Cale, Janis Joplin, Prince, CCR en Leonard Cohen... Tientallen dubbel cd's, stuk voor stuk prima winkelwaar, muzikaal was dit een buitengewone oogst. Vooral als je weet dat we hier wekelijks een muur kunnen bezetten met Helmut Lotti, Clouseau, James Last, de tientallen thematische verzamel cd's die bij de Flair aangeboden worden en accordeonmuziek. Van dat spul waar je tenen spontaan bij beginnen te krullen.

'Ga je geen spijt hebben dat je ze wegdoet?' vroeg ik.
'Goh' zei de man, 'ik heb er duizenden. Ik kan sedert mijn jeugd geen muziekwinkel voorbij rijden zonder te shoppen. Ik heb de mand gevuld en eerst nog enkele weken in de garage laten staan maar nee hoor, er stak niets bij dat ik miste.'
'En waarom doe je ze weg? Hoor je de muziek niet meer graag? Of heb je net een Spotify abonnement genomen?'
'Nee, geen Spotify voor mij, ik moet iets in mijn handen kunnen houden. En die muziek... Ja, die hoor ik nog graag maar... Ik kan er niet meer achter staan.'
Verbaasd keek ik hem aan.
Hij wierp een snelle blik om zich heen, en sprak wat zachter: 'We gaan weer naar de kerk nu.'
Ik grinnikte maar hij bleef ernstig en zei: 'We hebben het gevoel dat het hier helemaal uit de hand begint te lopen en willen daar voor onszelf iets aan doen. Ik kan me niet meer verzoenen met de manier waarop we hier in het westen in het leven staan. Hoe we met alles omgaan.'
De vrouw en de jongens hadden in sneltempo een toertje in de winkel gemaakt, maar waren alweer op weg naar de uitgang.
'Iedereen is verantwoordelijk voor wat hij zegt of denkt, en ik ben het dus niet langer met die muzikanten eens. En verder wou ik ook eens de grote kuis doen, niet alleen in mijn huis maar ook in mijn hoofd. Al het overbodige weg. Ik heb alles altijd als zoete koek geslikt. Weg ermee. Echt, je moet het eens proberen, je zult je opgelucht voelen!'
Nu was het hij die grinnikte terwijl hij zijn in elkaar geschikte manden opnam.
Met gemengde gevoelens keek ik hem na.

Zijn vrouw en kinderen zaten weeral in de wagen.
'Hou je maar klaar, want we gaan nog komen!' zei hij terwijl hij de koffer dichtgooide, in die indrukwekkende SUV stapte en geluidloos achteruit reed tot aan de straat en verdween.
'Mooie auto' zei Feysal, diep onder de indruk.
'Vergeet het Feysal' zei ik, hoewel ik ergens wel wist dat hij het zo niet bedoelde of misschien toch, wie zal het zeggen. Want bij mijn weten had niemand ooit al een auto naar de Kringloop gebracht.