‘En? Staat er goed nieuws in de krant?’ vroeg ze terwijl ze de zak met pistolets op tafel zette.
‘Ze proberen ons wijs te maken dat een broccoli die je vriesdroogt, al zijn voedingsstoffen behoudt. Je hoeft de groente alleen maar terug in het water te leggen, en in een mum van tijd is hij weer zijn oude zelf. Zelfs in poedervorm gaat er van zijn eigenschappen niets verloren!’
‘Er moet toch iets van zijn, ze kunnen dat niet zomaar schrijven’, zei ze.
‘Misschien,’ zei ik, ‘maar op het blad ernaast staat een artikel over Claas Relotius, die wonderjournalist van Der Spiegel die ze vorige week als bedrieger ontmaskerd hebben. Claas trok naar een Amerikaans dorpje met 13.000 inwoners, op zoek naar wapengekken, en megalomane, totaal van de pot gerukte dorpsfiguren. Omdat hij ze er niet aantrof, verzon hij ze toen zelf. Dankzij een collega journalist kwam het bedrog aan het licht. Inmiddels blijkt dat Claas in zijn jarenlange staat van dienst alvast meer dan een dozijn nepreportages schreef. Stukken waarvoor hij gelauwerd werd en waarmee hij zelfs prestigieuze journalistieke prijzen won, zoals vier keer de Deutscher Reporterpreis. Volhouden dat er vitaminen in gevriesdroogde groenten in poedervorm zitten, lijkt me maar een klein vergrijp hierbij’, zei ik.
‘Lees de krant dan niet,’ zei ze, ‘als je toch niet gelooft wat er staat!’
Dus ik las in stilte verder en zweeg over het onderzoek van byFlow naar 3D printers waarmee uit gevriesdroogde poeders van verschillende groenten een selectie wordt gemaakt om er de maaltijd mee te printen met de juiste dosissen mineralen en vitaminen waar je lichaam op dat ogenblik om vraagt. Het klonk te mooi om waar te zijn, en ik vermoedde een combinatie van fakenews, bladvulling en sensatie. Heel waarschijnlijk had de journalist het artikel van Claas ook gelezen. Want waarom anders gebruikte hij de tussentitel: ‘Mogelijke kerstdis binnen 25 jaar?’
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten