BANG VAN LINKS & RECHTS

Het was in de week voor de verkiezingen van oktober. Ik reed naar het werk en luisterde zoals gewoonlijk naar radio 1. Er werden vragen gesteld aan studiogasten. De presentatrice citeerde Winston Churchill: 'Wie jong is en niet links, heeft geen hart. Wie oud is en niet rechts, heeft geen verstand.'
Ik kreeg het er koud van.

Het is misschien gemakkelijk links te zijn als je jong bent. Wat heb je te verliezen? Je leven ligt nog voor je en je hebt geen bezittingen. Geen pensioen dat ze je af kunnen pakken.
Er is alleen maar 'Leve de liefde!' waar je nogal eenhandig in bent. Maar voor de rest wil je alles delen.
Het zou logischer zijn dat je rechtser stemt als je nog jong bent, want je moet alles nog verwerven en de tocht is moeilijk. Dat het eigenbelang primeert, zou je dan ten minste min of meer kunnen rechtvaardigen.

Het is vanzelfsprekend dat je rechts stemt als je oud bent. Want je huis is afbetaald en je auto staat veilig in de garage. Je bent kwetsbaar en bang van vreemde elementen. Je laat overal alarmsystemen plaatsen. Je hele hebben en houden zit verankerd in je verkrampte handen.
Wat pas echt van intelligentie zou getuigen, is dat je linkser stemt als je oud bent, want je verstand heeft je laten inzien dat je toch niets meeneemt naar je volgende bestemming. Het bestaan op deze planeet zou voor iedereen veel aangenamer worden.

Vreselijk vond ik het, net voor de verkiezingen, dat eeuwige cliché - hier op mijn geliefde radio 1. Maar het slechtste moest nog komen: deze week ontsiert Theo Francken de cover van Humo, krijgt acht pagina's waarin hij het jaar overloopt en de draak mag steken met zijn tegenstanders, praat en passant zijn standpunten goed, omzwachtelt zijn miskleunen, verbloemt zijn uitschuivers, en getuigt het hele interview door van grootmoedigheid en goede smaak. En een gezond gevoel voor humor.
Voor het eerst ben ik bang.

Winter is coming.