CORONASCHOONMAAK

Vandaag was het die dag waar ik al zolang tegen op zag. Om me voor te bereiden had ik mezelf wijsgemaakt dat het niet persé een blamage is. Toch mooi, van die mensen die onthecht zijn? Door wie er hier altijd zo'n mooie boeken te vinden zijn?
Tot de dag dat je eigen boek binnenkomt.

Het is je geesteskind en je wil dat het gekoesterd wordt. Dat elk huis waar ze er eentje binnen namen, een thuis voor ze is. Dus, als je boek dan ineens in zo'n doosje steekt, met enkele andere boeken, drie wijnglazen en een bierglas met fietsbel, dan nijpt dat toch een beetje. De paps en mams in je ego zijn gekwetst. Iemand heeft je boreling zomaar afgestaan.
Besloten dat de plek in de kast belangrijker was voor iets anders. En dat het bovendien binnenkomt in de kringloopwinkel in Avelgem, waar jij, de schrijver werkt, voelt bijna als een steek onder water. Hier, je krijgt het terug, dat ellendige boek van je!

Het beste wat je kunt doen is dan iets verder gaan staan, wat afstand nemen, zodat je het hele plaatje kunt bekijken.
Het boek is duidelijk een ongelezen exemplaar. Iemand heeft het gekocht, het bij de stapel gelegd en is toen vergeten dat hij of zij het had. De koper kwam het tijdens de coronaschoonmaak toevallig tegen en besefte dat er van lezen toch nooit iets terecht zou komen. Dus deed hij of zij het boek weer weg.
Het was een hele troost toen ik dat besefte.
Gelukkig was het een niet gesigneerd exemplaar.

Ik heb het twee euro geprijsd. De man die het meenam had het eerder al eens gekocht.
'Het is een geschenk', vertrouwde hij me glimlachend toe. Ik dacht aan de boeken die ik ooit aan iemand cadeau had gedaan. Dat zijn titels waar ik nu nog steeds achter sta. En besefte toen dat het een compliment was.
Geen idee bij wie het nu terecht zal komen. Maar al bij al toch mooi, dat een boek over de kringloopwinkel terug keert naar de plek waar de verhalen zijn ontstaan, en dan opnieuw vertrekt, de wijde wereld in.

Maar nu met een persoonlijke begeleider.