Het jaar loopt op zijn laatste benen, over enkele uren begint het aftellen en kunnen we dat rampzalige 2020 - waarin het nu ook weer niet voor iedereen of het hele jaar door allemaal kommer en kwel was - achter ons laten, we hebben alles in huis voor een verrukkelijk feestmaal en zijn rijkelijk voorzien van drank maar een iets hebben we over het hoofd gezien; straks komt schoonvader nog eventjes aan de deur piepen, hij heeft de oudejaarsmenu voor twee personen hier achter de hoek besteld en komt dat zo dadelijk afhalen dus hadden we nu maar een goeie fles om mee te geven.
Want ieder jaar nodigen zij het nageslacht uit op oudejaarsavond, ieder jaar wordt de feestavond van weken ver voorbereid; soms staat het hoofdgerecht voor de laatste avond van het jaar al van in de zomer vast, werd de knoop doorgehakt tijdens een zwoele avond met een barbecue of een fietstochtje naar de Westhoek, helaas moeten ze de overgang van oud naar nieuw deze keer noodgedwongen alleen vieren en later vanavond, wanneer we digitaal zullen binnenkijken bij elkaar voor het aperitief, zien we dat de tafel er opnieuw fantastisch uit ziet en deze keer niet voor negen personen gedekt is zoals anders maar dus voor twee.
Wat ik hoopte te kunnen vermijden doe ik nu toch en hol om een fles oude jenever naar het nabij gelegen warenhuis waar ik van ver reeds wagens op en af zie rijden, gemaskerde mensen met dikke jassen brengen volle karren naar buiten terwijl anderen met lege naar binnen rijden, twee onafgebroken rijen alsof men de winkel aan het leegroven is en iemands karretje is tot halverwege gevuld met flessen sterke drank, ik vrees het ergste, een rayon met alleen maar lege schappen en loop snel binnen, ontsmet mijn handen in de inkom, neem een mandje waarvan ik het handvat ontsmet en slalom zo veilig mogelijk tussen de vastgelopen winkelkarretjes naar de drankafdeling die tot mijn verbazing echter nog steeds uitpuilt van het lekkers, misschien nog voller staat dan anders, en ik schuim de rekken af waarbij ik al bijna een delirium krijg, enkel door te kijken.
Ik kom met mijn aarden fles aan de kassa en probeer in te schatten waar ik nu het voordeligst aan kan schuiven, ik gok op kassa 4 en dat zou niet verkeerd geweest zijn ware het niet dat de bejaarde man die voor me staat en die naast een klein assortiment aan oude kazen en een bruine trappist van Westmalle een bereidde schotel vol au vent heeft uitgekozen waarvan het etiket beschadigd is zodat er een medewerkster uit de beenhouwerij aan de kassa wordt gevraagd die tenslotte van ver komt aangehold, het schaaltje overneemt en terug rent, langs de lange rijen aanschuivende wachtenden die allen een blik werpen op het festijn dat straks opgewarmd zal worden, en daarna op de oude man die verveeld voor zich uit kijkt.
Ik zet mijn fles op de kassaband, wacht geduldig af, diegene die na me komt eventjes strak aankijkend zodat hij weer wat afstand neemt en zie dan aan de volgende kassa een man zijn kassabon in ontvangst nemen terwijl hij met zijn overvolle kar wegrijdt waarbij de kassierster hem nog snel 'en een gelukkig nieuwjaar!' naroept; de man stopt, draait zich om en zegt: 'O, maar ik kom straks nog eens terug hoor.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten