LONELY SOUL

'Je boek Rino... Zo mooi!'

Wahid staat aan de kassa en bewondert het exemplaar van Microkosmos dat hij in zijn handen houdt.

'Dank je Wahid, ik ben er heel erg blij mee. En jij staat er ook enkele keren in!'

'Jaaa?' Zijn donkere ogen staren me nieuwsgierig aan boven dat mondmasker.

'My stories over mister Bush en Saddam? Of over de music of Nino Rota? Adamo?'

'Al deze verhalen, samen met nog enkele andere.' Hij bladert gehaast door het boek, vruchteloos op zoek. Ik heb er hem al vaak op gewezen, maar ik heb gemakkelijk praten: hoeveel moeite hij ook doet, het geworstel met de Nederlandse taal blijft zijn achillespees.

'Jij vormde een bron van inspiratie voor het boek, Wahid. Dit exemplaar is er dan ook eentje voor jou. Maar je houdt best een woordenboek bij de hand als je erin leest.' Hij glimlacht door het mondmasker heen, tovert een pen tevoorschijn die hij me plechtig aanreikt, en opent het boek op de eerste pagina. Ik buig wat voorover en schrijf er iets in.

'Ik heb je natuurlijk een andere naam gegeven.'

'Welke naam?'

'Daarover heb ik toch eventjes moeten nadenken, Wahid. De klank was heel belangrijk, die moest juist zijn, bij je passen. Maar ik heb ook rekening gehouden met je afkomst, leeftijd en religie. Hierdoor heet je Wahid in het boek!'

'Wat? Wahid? Maar dat is heel goede naam!' Duidelijk onder de indruk kijkt hij me aan.

'Weet jij wat Wahid betekent, Rino?'

'Ik heb het natuurlijk opgezocht. Maar ik weet het niet meer zeker. Iets als 'uniek'?'

Hij lacht.

'Ja, dat ook!' Zijn gezicht is plots weer ernstig.

'Maar juiste vertaling is 'single'. Wahid is perfecte naam voor mij. Because I am a lonely soul.'