De Kringloopwinkel: wat een formidabele uitvinding is dat toch!
Een onderneming die mensen te werk stelt, de afvalberg te lijf gaat en ervoor zorgt dat ook diegenen die weinig of niets hebben, het meest noodzakelijke om een huishouden op te starten voor een schijntje of zelfs geen geld bij elkaar kunnen sprokkelen.
Waar je die retro stoeltjes, dat boekenkastje of mooie houten tafel op de kop kunt tikken. Een oude charmante tweedeurs kleerkast met geslepen spiegels die je in je hal kunt zetten, voor wie een hal heeft tenminste. Die vinylplaat van Coleman Hawkins, Urbanus, Buddy Holly of Guido Belcanto. Een intrigerend schilderij van een onbekende meester. Een verleidelijke twijfelaar voor een jong stel dat nog niet zeker van elkaar is. En voor het verlovingsfeest erna: een sprankelend zomers kleedje en een kostuum.
Waar je zelden vindt wat je zoekt, maar altijd wel iets op de kop tikt. Maar waar ook de meest verwoede snuisteraar aan zijn trekken komt en daarna misschien op televisie, in 'Rijker dan je denkt'... En dat allemaal met de kruimels van onze tafels.
Ik had werkelijk geen idee toen ik hier begon te werken.
Pas na verloop van tijd begon het me te dagen, die nieuwe wereld waarin ik terecht gekomen was. Vier jaar werk ik hier nu, sinds 12 maart. Een datum die ik sindsdien ieder jaar wil vieren.
Natuurlijk is het niet perfect en zijn er veel dingen voor verbetering vatbaar. Maar je mag niet te veeleisend zijn. Dit is geen bedrijf zoals een ander. Trouwens, perfectie is niet van deze wereld. Maar voor het eerst voelt het, zonder dat ik zelfstandig hoef te zijn, aan als zinvol werk.
Hier werken mensen die een kans, een tweede kans of een nieuwe kans krijgen. Jonge mensen die schoolmoe waren en dreigden te verdwalen. Mensen die door gruwel en oorlog werden opgejaagd. Mensen die een nieuw leven willen beginnen of op zoek zijn naar wat tijdverdrijf. Soms lukt het niet. Soms boeken we succes. Zo werd een jonge boer uit Afghanistan die pas twee jaar in het land is, opgeleid tot magazijnier: na enkele maanden zet hij vlot kleerkasten in elkaar en staat hij ondertussen ook geregeld aan de kassa waar hij de mensen in redelijk vlot Nederlands bedient. Of zoals die vrouw die nooit haar huis uitkwam na enkele maanden één van de steunpilaren in onze kledij afdeling werd. Ze heeft er alle disciplines onder de knie en staat de klanten zonder schroom te woord. Dat is het mooie: je ziet de mensen transformeren.
Geen management dat met grote auto's rijdt en aan het eind van het jaar de winst onder elkaar verdeelt maar een vzw met een transparante boekhouding dat investeert in het bedrijf en met wat overblijft andere sociale projecten steunt of opstart. Ik weet het: het klinkt als een blauwdruk voor een nieuwe wereld maar ik verzin het niet, het bestaat. Ik zal dan wel naïef zijn maar ik droom graag van een toekomst waarin elk bedrijf op deze manier zijn omzet verdeelt; loon naar werken en de rest voor de gemeenschap. De kortste weg naar een kleinere kloof tussen rijk en arm. Het klinkt te mooi om waar te zijn.
Maar ik put troost uit het feit dat ik mijn steentje bij kan dragen op deze wonderlijke plaats. De Kringloopwinkel is alles in het klein. Nergens anders vind je een grotere diversiteit aan spullen of aan mensen. Nergens anders gebeuren er zoveel avonturen op één dag.
Nergens anders bevind je je – in een afgelegen dorp als Avelgem – zozeer te midden van de wereld.
Een onderneming die mensen te werk stelt, de afvalberg te lijf gaat en ervoor zorgt dat ook diegenen die weinig of niets hebben, het meest noodzakelijke om een huishouden op te starten voor een schijntje of zelfs geen geld bij elkaar kunnen sprokkelen.
Waar je die retro stoeltjes, dat boekenkastje of mooie houten tafel op de kop kunt tikken. Een oude charmante tweedeurs kleerkast met geslepen spiegels die je in je hal kunt zetten, voor wie een hal heeft tenminste. Die vinylplaat van Coleman Hawkins, Urbanus, Buddy Holly of Guido Belcanto. Een intrigerend schilderij van een onbekende meester. Een verleidelijke twijfelaar voor een jong stel dat nog niet zeker van elkaar is. En voor het verlovingsfeest erna: een sprankelend zomers kleedje en een kostuum.
Waar je zelden vindt wat je zoekt, maar altijd wel iets op de kop tikt. Maar waar ook de meest verwoede snuisteraar aan zijn trekken komt en daarna misschien op televisie, in 'Rijker dan je denkt'... En dat allemaal met de kruimels van onze tafels.
Ik had werkelijk geen idee toen ik hier begon te werken.
Pas na verloop van tijd begon het me te dagen, die nieuwe wereld waarin ik terecht gekomen was. Vier jaar werk ik hier nu, sinds 12 maart. Een datum die ik sindsdien ieder jaar wil vieren.
Natuurlijk is het niet perfect en zijn er veel dingen voor verbetering vatbaar. Maar je mag niet te veeleisend zijn. Dit is geen bedrijf zoals een ander. Trouwens, perfectie is niet van deze wereld. Maar voor het eerst voelt het, zonder dat ik zelfstandig hoef te zijn, aan als zinvol werk.
Hier werken mensen die een kans, een tweede kans of een nieuwe kans krijgen. Jonge mensen die schoolmoe waren en dreigden te verdwalen. Mensen die door gruwel en oorlog werden opgejaagd. Mensen die een nieuw leven willen beginnen of op zoek zijn naar wat tijdverdrijf. Soms lukt het niet. Soms boeken we succes. Zo werd een jonge boer uit Afghanistan die pas twee jaar in het land is, opgeleid tot magazijnier: na enkele maanden zet hij vlot kleerkasten in elkaar en staat hij ondertussen ook geregeld aan de kassa waar hij de mensen in redelijk vlot Nederlands bedient. Of zoals die vrouw die nooit haar huis uitkwam na enkele maanden één van de steunpilaren in onze kledij afdeling werd. Ze heeft er alle disciplines onder de knie en staat de klanten zonder schroom te woord. Dat is het mooie: je ziet de mensen transformeren.
Geen management dat met grote auto's rijdt en aan het eind van het jaar de winst onder elkaar verdeelt maar een vzw met een transparante boekhouding dat investeert in het bedrijf en met wat overblijft andere sociale projecten steunt of opstart. Ik weet het: het klinkt als een blauwdruk voor een nieuwe wereld maar ik verzin het niet, het bestaat. Ik zal dan wel naïef zijn maar ik droom graag van een toekomst waarin elk bedrijf op deze manier zijn omzet verdeelt; loon naar werken en de rest voor de gemeenschap. De kortste weg naar een kleinere kloof tussen rijk en arm. Het klinkt te mooi om waar te zijn.
Maar ik put troost uit het feit dat ik mijn steentje bij kan dragen op deze wonderlijke plaats. De Kringloopwinkel is alles in het klein. Nergens anders vind je een grotere diversiteit aan spullen of aan mensen. Nergens anders gebeuren er zoveel avonturen op één dag.
Nergens anders bevind je je – in een afgelegen dorp als Avelgem – zozeer te midden van de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten