Tijdens de middagpauze keek ik in de krant.
'Kijk' zei ik tegen Nathalie, 'in Rotterdam is de politie binnenkort gemachtigd om kledij van bepaalde jongeren af te nemen. Dit in het geval ze niet kunnen verantwoorden hoe ze aan het geld komen om dergelijke merkkledij te dragen. Natuurlijk voelt een deel van de uitheemse bevolking zich meteen geviseerd. Maar het is een beetje zoals de politie in Antwerpen auto's in beslag neemt wanneer de bestuurder niet kan rechtvaardigen waar hij de financiën vandaan haalt om zo'n dure wagen in zijn bezit te hebben. Zo willen ze de strijd tegen criminaliteit en het drugsmilieu aanbinden. En daarom willen ze nu agenten opleiden in het herkennen van merkkledij. Dat zou een perfecte job voor jou zijn!'
'Zeg!' zei Nathalie, 'wil je me hier weg of wat?'
'Natuurlijk niet' zei ik. 'Het is gewoon dat jij een specialist bent als het erop aankomt merkkledij te herkennen.'
Nathalie is mijn assistente. Nooit gedacht dat ik nog ging kunnen zeggen dat ik een assistent had, laat staan een assistente. Het lijkt me meer iets voor een tandarts, of een apotheker. Ik zocht de exacte betekenis op: ondersteunend medewerker. Synoniemen: helpster, ondergeschikte, dienaar, hulpje. Maar ook: collaborateur, collega, ambtgenoot, gildebroeder. Op woordenboeken.nu gaat men nog verder, daar staat er 'waterdraagster'. Het is niet gelogen, en eigenlijk geldt dat voor ons allebei want voor alle duidelijkheid: we werken samen. En af en toe dragen we water naar de zee.
We pakken de problemen met vereende krachten aan en proberen eruit te komen. Ik ben diegene die, als het niet lukt om tot een consensus te komen, de knoop mag doorhakken maar het had net zo goed andersom kunnen zijn. Daarnaast gebeurt het maar zelden dat we het niet eens zijn of worden.
Samen trotseren we stormen. Het water komt ons soms tot de lippen maar tot hiertoe hebben we het altijd gered. Een kleine vestiging zoals Avelgem heeft het voordeel dat je niet zoveel werknemers nodig hebt. Het nadeel is dat je het snel voelt als er iemand ontbreekt.
Normaal hebben we hier zo'n acht, negen medewerkers. Vier van hen hebben onlangs hun traject afgerond. Door gebrek aan kandidaten bij het OCMW konden er maar drie van hen vervangen worden. Twee van de drie vervangers vielen na enkele dagen alweer af. Dat is niet zo uitzonderlijk. Duizend en één redenen. Zoals familiale problemen, lichamelijke aandoeningen of gewoon geen zin om te werken. Het is wat het is.
En soms belanden we in een crisissituatie. Deze week was het zover. Een of andere besmettelijke ziekte trof onze groep - op Ndue en Feysal na. Dagenlang moesten we het met twee medewerkers rooien. Twee personen, dat is het strikte minimum. Iemand om de goederen in ontvangst te nemen, iemand om aan kassa te staan. Het zorgt ervoor dat je inventief blijft.
Nathalie nam in haar eentje de textielafdeling voor haar rekening. Dat is de helft van onze winkel als je het qua ruimte en omzet bekijkt. De andere helft bestaat uit huisraad, curiosa, hobby, speelgoed, boeken, muziek en de meubelafdeling. We doen wat we kunnen.
Aan de ziektebriefjes te zien is iedereen (hout vasthouden) volgende week terug.
En af en toe gaat Nathalie aan de computer zitten met een stapel kledij, schoenen of handtassen waarvan ze het merk dan opzoekt. Geregeld gaat het om stukken van vele honderden euro's. Exclusieve merkkledij van grote modehuizen. Dan gaat de prijs hier fors omhoog. Niet zelden kost zo'n ding dan dubbel of zelfs drie keer zo veel. Schrik niet als de koop van je leven je twaalf euro kost!
'Stel je voor' zei ik, 'dat zo'n agent bij gebrek aan kennis iemand viseert die een jas draagt van de H & M, kun je je het gezichtsverlies al voorstellen? Maar dat kan voorkomen worden als jij de ordediensten helpt, en als compensatie schenkt men die kledij dan aan de Kringloopwinkel. Daarna bieden wij de spullen opnieuw te koop aan. Zo krijgen die arme drommels tenminste de kans hun dure winterjas voor een meer dan redelijke prijs terug te kopen en hebben ze een geldige verklaring én een kasticket om zich te verantwoorden bij de ordediensten!'
'Ja...' zuchtte Nathalie terwijl ze een sigaret uit haar pakje plukte en opstond om te gaan roken.
'Je fantasie slaat weer op hol.'
'Kijk' zei ik tegen Nathalie, 'in Rotterdam is de politie binnenkort gemachtigd om kledij van bepaalde jongeren af te nemen. Dit in het geval ze niet kunnen verantwoorden hoe ze aan het geld komen om dergelijke merkkledij te dragen. Natuurlijk voelt een deel van de uitheemse bevolking zich meteen geviseerd. Maar het is een beetje zoals de politie in Antwerpen auto's in beslag neemt wanneer de bestuurder niet kan rechtvaardigen waar hij de financiën vandaan haalt om zo'n dure wagen in zijn bezit te hebben. Zo willen ze de strijd tegen criminaliteit en het drugsmilieu aanbinden. En daarom willen ze nu agenten opleiden in het herkennen van merkkledij. Dat zou een perfecte job voor jou zijn!'
'Zeg!' zei Nathalie, 'wil je me hier weg of wat?'
'Natuurlijk niet' zei ik. 'Het is gewoon dat jij een specialist bent als het erop aankomt merkkledij te herkennen.'
Nathalie is mijn assistente. Nooit gedacht dat ik nog ging kunnen zeggen dat ik een assistent had, laat staan een assistente. Het lijkt me meer iets voor een tandarts, of een apotheker. Ik zocht de exacte betekenis op: ondersteunend medewerker. Synoniemen: helpster, ondergeschikte, dienaar, hulpje. Maar ook: collaborateur, collega, ambtgenoot, gildebroeder. Op woordenboeken.nu gaat men nog verder, daar staat er 'waterdraagster'. Het is niet gelogen, en eigenlijk geldt dat voor ons allebei want voor alle duidelijkheid: we werken samen. En af en toe dragen we water naar de zee.
We pakken de problemen met vereende krachten aan en proberen eruit te komen. Ik ben diegene die, als het niet lukt om tot een consensus te komen, de knoop mag doorhakken maar het had net zo goed andersom kunnen zijn. Daarnaast gebeurt het maar zelden dat we het niet eens zijn of worden.
Samen trotseren we stormen. Het water komt ons soms tot de lippen maar tot hiertoe hebben we het altijd gered. Een kleine vestiging zoals Avelgem heeft het voordeel dat je niet zoveel werknemers nodig hebt. Het nadeel is dat je het snel voelt als er iemand ontbreekt.
Normaal hebben we hier zo'n acht, negen medewerkers. Vier van hen hebben onlangs hun traject afgerond. Door gebrek aan kandidaten bij het OCMW konden er maar drie van hen vervangen worden. Twee van de drie vervangers vielen na enkele dagen alweer af. Dat is niet zo uitzonderlijk. Duizend en één redenen. Zoals familiale problemen, lichamelijke aandoeningen of gewoon geen zin om te werken. Het is wat het is.
En soms belanden we in een crisissituatie. Deze week was het zover. Een of andere besmettelijke ziekte trof onze groep - op Ndue en Feysal na. Dagenlang moesten we het met twee medewerkers rooien. Twee personen, dat is het strikte minimum. Iemand om de goederen in ontvangst te nemen, iemand om aan kassa te staan. Het zorgt ervoor dat je inventief blijft.
Nathalie nam in haar eentje de textielafdeling voor haar rekening. Dat is de helft van onze winkel als je het qua ruimte en omzet bekijkt. De andere helft bestaat uit huisraad, curiosa, hobby, speelgoed, boeken, muziek en de meubelafdeling. We doen wat we kunnen.
Aan de ziektebriefjes te zien is iedereen (hout vasthouden) volgende week terug.
En af en toe gaat Nathalie aan de computer zitten met een stapel kledij, schoenen of handtassen waarvan ze het merk dan opzoekt. Geregeld gaat het om stukken van vele honderden euro's. Exclusieve merkkledij van grote modehuizen. Dan gaat de prijs hier fors omhoog. Niet zelden kost zo'n ding dan dubbel of zelfs drie keer zo veel. Schrik niet als de koop van je leven je twaalf euro kost!
'Stel je voor' zei ik, 'dat zo'n agent bij gebrek aan kennis iemand viseert die een jas draagt van de H & M, kun je je het gezichtsverlies al voorstellen? Maar dat kan voorkomen worden als jij de ordediensten helpt, en als compensatie schenkt men die kledij dan aan de Kringloopwinkel. Daarna bieden wij de spullen opnieuw te koop aan. Zo krijgen die arme drommels tenminste de kans hun dure winterjas voor een meer dan redelijke prijs terug te kopen en hebben ze een geldige verklaring én een kasticket om zich te verantwoorden bij de ordediensten!'
'Ja...' zuchtte Nathalie terwijl ze een sigaret uit haar pakje plukte en opstond om te gaan roken.
'Je fantasie slaat weer op hol.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten