Venetië (3)

Drie dagen om de Biënnale te bezoeken. Het is mijn eerste keer in Venetië en ik heb geen enkele gids ingekeken. Veel tijd om de rest van de stad te bezichtigen zal er immers niet zijn. Eerder dit jaar heb ik daarnaast het voorrecht gehad om een rondreis door Italië te maken en denk min of mee te weten waaraan ik me kan verwachten.
De schok is dan ook des te groter.
Voor het eerst in mijn leven sta ik op en ga ik slapen zonder dat een gemotoriseerde vierwieler mijn pad heeft gekruist. Alles, maar dan ook alles verloopt hier over water in bootjes doorheen de Canal Grande die zich als een omgekeerde S door de paalstad slingert, en z’n talloze zijstraatjes waarvan je de diepte alleen maar kunt raden.
Chique hotelboten, die door kenners vol ontzag de Rolls Royce’s onder de vaartuigen worden genoemd, altijd vertrekkens klaar liggend om gasten naar hun bestemmingen te brengen. Venetianen die rechtop staand (niet te verwarren met toeristen die hun evenwicht niet kunnen bewaren en moeten zitten) met een gondel naar de overkant worden gebracht. Marktkramers die de goederen traag glijdend over het rimpelende water ter plaatse brengen. Pas gehuwden, die de kerk in een uitbundige roes verlaten en in feestelijk versierde gondels op weg zijn naar gezelliger locaties. Politie en hulpdiensten, zelfs brandweerlieden die ons met een helm op het hoofd voor een noodsituatie voorbij vliegen in bootjes die aan adembenemende snelheden over het water lijken te stuiteren, compleet met zwaailichten en sirenes. Watertaxi’s met nonchalante cowboys aan het stuur. Brouwers die met vaten en hoog opeengestapelde bakken op weg zijn om de talloze cafés en restaurants te bevoorraden. Vuilnisboten waarop geharde schippers zich in ruime oliejassen schuilhouden voor de regen. Containerboten die gevuld worden met bouwafval. Rijkeluiskinderen die ons op hun luxueuze jachten roekeloos voorbij racen. Een lijkkist die in een gondel klaarligt voor de reis naar het hiernamaals, waar de pastoor in vol ornaat eerst nog even met het wierookvat overheen gaat. En daartussen de vele nieuwsgierige toeristen, die met de vaporetto, bussen te water, van de ene halte naar de andere worden gebracht, en alles minutieus gadeslaan, als zijn ze in een film gestapt en wanen ze zich onzichtbaar binnen het decor.