donderdag 10 augustus 2017

ECHO

Ook op maandagavond is het café open

de drukte van de donderdagavond -
de avond die men op het weekend wint -
de vrijdagavond - er is nog niets verloren -
de zaterdagavond - nu moet het gebeuren -
en de zondagavond - alles is vergeefs geweest -
zorgt voor zware benen 


en hoewel het eigenlijk maar normaal is
blijft het op maandagavond verbazend stil

Er komt een stelletje binnen
dat helemaal aan het eind gaat zitten
Het is er duister maar dat is niet erg
want ze hebben alleen maar oog
voor elkaar
Ze verkeren in de roes
van de drug die de ander vormt
ze zijn verslaafd zoals alle jonge stelletjes
maar ze zijn niet jong meer

Je zult het altijd zien: er zit niemand en wie er wel zit
zit achteraan - hup maar met die loden benen
en nog een portie kaas als het kan -
als het niet te zwaar is (terwijl je de glazen neer zet)
en ik vraag me ondertussen af of ik nu
een gedichten verzinnende cafébaas ben
of een bier tappende dichter

Als je teveel tijd hebt ga je denken

En af en toe ga ik tot daar om na te gaan
of alles nog naar wens is, zoals het hoort
zoals het moet als je cafébaas bent, dichtend of niet -
graag nog een portie salami

Ik heb er een hekel aan als mensen die ik maar vaag ken
in het donker samenzweerderig naar me lachen
daar helemaal achteraan
vanwaar ze de deur zo goed als ongezien
in het oog kunnen houden
en ik vraag me af of ze wel beseffen
dat er hier geen achteruitgang is
en dat je ze van daaruit alleen maar
van ver aan ziet komen

Mijn hoofd steekt nog vol met echo's uit het weekend
met gepraat, dat eindeloos geroezemoes
dat grinniken en lachen, dat lachen!
Bang word ik ervan, vooral in de vooravond
alsof de mensen gek geworden zijn
Al dat lachen om elkaars grappen
al dat lachen om niks terwijl jijzelf
nog niets gedronken hebt en sommigen
aan het gezwam te horen al lam beginnen te worden

En als je op zo'n moment rond kijkt, dan lijkt het alsof
er hier nooit meer een einde aan komt

Ik was rekken af en droog glazen
en wacht tot ze zwaaien, je moet goed kijken
er is amper licht -
ze zwaaien voor een kriek en een kwak en als ik
dat breng - of ik nog een portie olijven heb
en een croque, in stukken gesneden
met ketchup, laat die mosterd maar zitten -
en ik sleep me voort op zware benen
en wacht
tot ze zwaaien om de rekening

Geen opmerkingen: