vrijdag 7 december 2007

Mysterie



Een zwoele zomeravond, de zon legt het laatst zichtbare stuk af van haar quasi eindeloze traject. Vader verwijdert het klokhuis uit de appel die hij zonet geschild en gevierendeeld heeft. Moeder breidt haar haakwerk uit. Ondertussen kijken ze televisie; Stephan Derrick van de Münchense kriminalpolizei heeft zich weer eens vast gebeten in een schijnbaar onoplosbare moordzaak. Hij zit geknield naast een slachtoffer, en ritst de lijkzak vol verachting dicht.
De rolluiken zijn al naar beneden.
Ik sluip naar buiten om mijn vaders nieuwe aanwinst, een metaalblauwe Bedford, nog even te bewonderen. Hoewel mijn vader er zelf nogal stoïcijns onder blijft, vind ik dat het model lijkt op de donkere GMC Van uit The A-Team; een beetje lomp en massief, maar tegelijk cool en opwindend.
Het portier aan chauffeurszijde blijkt niet afgesloten. Mijn hart gaat wild tekeer als ik het voorzichtig openmaak en achter het stuur klim. Zelf het geluid van een soepel draaiende motor producerend, stuur ik het voertuig via denkbeeldige wegen de wijde, avontuurlijke wereld in. Wanneer ik op een roekeloos moment schakel zoals ik vader heb zien doen, gebeurt het onmogelijke: de bestelwagen komt werkelijk in beweging. Hij rolt traag achterwaarts van de zacht hellende oprit. Met geen ander geluid dan het bonken van mijn hart nader ik de rijbaan. Traag schuif ik eroverheen waarna de achterwielen in de gracht verdwijnen.
Behalve een naderende tractor is er tot aan de horizon geen teken van menselijk leven waar te nemen. De boer stapt uit en neemt het tafereel onderzoekend op. Hij komt naar me toe, legt rustig uit dat ik de versnellingspook wellicht ontgrendelt heb, en toont me hoe de handrem werkt. Daarna maakt hij een kabel aan de Bedford vast. De tractor begint astmatisch te kuchen en jaagt dan luid sputterend een dikke rookpluim de lucht in. Langzaam verwijdert hij zich, tot de kabel strak zit. De Bedford kreunt, en komt weer in beweging. Slaafs volgt hij de tractor. Ik trek de handrem aan, waarna de boer de kabel weer losmaakt. Flink gas gevend draait hij het links aanpalende akker op, wuift en verdwijnt. Ik stap uit, duw het portier voorzichtig dicht - tot het slot klikt.
Wanneer ik terug in huis ga, zitten vader en moeder nog steeds op dezelfde plaats. De schil ligt in de asbak, de appel is verdwenen. Er is niets dat wijst op wat er zich zonet heeft afgespeeld. Toch is er iets veranderd. Een verdachte wordt weggeleid.
Derricks superieure grijns vult het scherm.

1 opmerking:

* zei

Derrick is schattig.
Stafan! Haal de auto!