ERG

Het duurde even voor we doorhadden waarom er deze week zoveel materiaal binnenkwam. Terwijl één medewerker meestal voldoende is om de situatie in onze ontvangstreceptie onder controle te houden, en er vooral tijdens de vakantieperiodes met zijn tweeën wordt gewerkt, waren we nu met drie en nog hadden we moeite om alles gesorteerd te krijgen aan het tempo waarmee de goederen werden afgezet.
Tot ons via een buurtbewoner ter ore kwam dat ze een deel van de straatwerken hier in de buurt hadden afgerond. Daardoor was de winkel weer een stuk toegankelijker geworden en blijkbaar profiteerde een aantal mensen ervan om het soms al enkele maanden klaarstaande gerief nu eindelijk naar de kringloopwinkel te brengen.

Tussen al het rumoer door vroeg een kalende man met een Buddy Holly bril op zijn neus, ik schatte hem een jaar of vijftig, of ik een kijkje wou nemen in zijn wagen. Hij had wat spullen mee en misschien stak er iets tussen dat nog verkoopbaar was.
'Mijn schoonvader is plots overleden, en we maken het huis leeg', zei hij.
De wagen was tot de nok gevuld met dozen.
'Het was iemand die altijd het ergste verwachtte. Terwijl er in zijn leven, alles welbeschouwd, eigenlijk nooit iets ergs gebeurd is. Zo was hij er een hele tijd van overtuigd dat we vroeg of laat met een langdurige elektriciteitsstoring af te rekenen zouden krijgen. Daarna was hij er zeker van dat er op een bepaald moment geen water meer uit de kraan zou komen. Mijn schoonvader geloofde ook dat de dag eraan kwam dat iedereen plots ziek zou worden, het kon gewoon niet anders. En dan weer waarschuwde hij ons dat er elk moment een kernoorlog uit kon breken.'
Hij nam de bril van zijn neus en poetste de glazen met een stuk van de sweater die hij droeg. Het waren roze omrandde, waterige ogen waarmee hij naar me trachtte te kijken terwijl hij verder ging.
'Er was geen geld voor een schuilkelder, maar hij had jodium in overvloed! En hamsteren dat die man deed. Eigenlijk had hij geen gerust moment. We kenden zijn obsessie wel maar waren toch verrast. Dat hele huis staat vol. Allemaal spullen die hem in geval van nood misschien van pas zouden komen.'
We laadden de merkwaardige vracht over op onze kar.

'Zijn jullie iets met encyclopedieën?'
Ik zei dat het er een beetje vanaf hing, dat we de meeste ook niet meer in de winkel brachten want dat mensen tegenwoordig alles opzoeken op het internet, maar dat hij ze gerust mocht brengen als hij ze niet kwijt raakte. Dan werden ze papierslag. Hij knikte.
'Mijn schoonvader beweerde dat, als dat internet plots wegviel, de mensen alle door de eeuwen heen verworven kennis in één keer kwijt waren, en daarom had hij zijn eigen bibliotheek georganiseerd. Alle vrije muren in de woonkamer, keuken en slaapkamer had hij van boekenrekken voorzien en gevuld met naslagwerken over alle mogelijke onderwerpen. Hij noemde het 'Het geheugen van de wereld'. Hij was er zeker van dat hij de mensheid er op een bepaalde dag een dienst mee zou bewijzen.'

Ik gaf hem een folder met het nummer van de ophaaldienst; er waren ook nog enkele grotere meubels die hij zelf niet kon brengen. Dan kon hij die boeken meteen meegeven.
'Je had die kelder moeten zien! Mijn schoonvader had een hele voorraad voedsel aangelegd. Tegen elke wand stonden er rekken volgestouwd met dozen kant en klare maaltijden in blik. Die heb ik aan de voedselbank geschonken. Tenminste, wat nog bruikbaar was, want bij het meeste was de houdbaarheidsdatum reeds verstreken en die heb ik dan maar naar het containerpark gebracht. Net als die tweehonderd petflessen met water die ik eerst nog mocht uitgieten.'
Hij ging mijmerend met een hand door de spullen die hij zonet had afgezet en haalde de schouders op.
'Het nieuws had hij allang afgezworen. Maar ik denk dat hij teveel naar films keek.'

Toen de man vertrokken was, begonnen we te sorteren. Sommige goederen waren van recente makelij, andere bijna antiek, maar zo goed als alles zat nog in de originele verpakking.
Hij had niet overdreven, MacGyver was in de buurt.
Een aantal spullen twijfelden tussen technische hoogstandjes en prullen. Het idee was oké maar het zag er zo goedkoop uit dat het te betwijfelen viel of het echt zou werken. Zoals de compacte schoevendraaierset die bestond uit een handvat en een twintigtal verschillende schroefkoppen, of een zakmes met veertig toepassingen. Maar er stak ook robuuster materiaal tussen zoals een metaalschaar, een moersleutel en een klauwhamer. Verder: een kartonnen doos vol wattenstaafjes, het walkie talkie trio met drie kilometer zendbereik, een rol klimtouw en een hakenset, een stel scharen, een aansteker met verschillende flesjes bijvulling, een doos vol tubes secondelijm, per vier verpakte AA batterijtjes die bij nadere inspectie inmiddels helaas onbruikbaar, een set nagelschaartjes, enzovoort, doos na doos, en alles nog in nieuwstaat. Mooi materiaal om naar de winkel te brengen; de spullen zouden uitgevochten worden, dat stond nu al vast.
Maar de woorden die de man hoofdschuddend zei, net voor hij vertrok, echoden nog de hele avond na.

'Je zou kunnen stellen dat hij zich op alle mogelijke rampscenario's had voorbereid. Soms denk ik zelfs dat hij uitkeek naar de dag dat er eindelijk eens iets ergs gebeurde. Dat al zijn voorbereiding toch nog van pas kwam. Het is bijna een wrede speling van het lot dat hij moest overlijden in zijn slaap.'