Dankzij het materiaal dat in de kringloopwinkel belandt, een allegaartje afkomstig van oude zolders en moderne huishoudens, kun je veel leren over de inwoners op een bepaalde plaats. Het is het DNA van een bevolkingsgroep.
Van afgeleverde zakken en dozen met nog bruikbare maar ook hun nut verloren spullen tot volledige inboedels, ze geven zicht op het verleden en hoe het er vandaag aan toegaat. De mix aan oude en meer recente huisraad wordt verwerkt door landgenoten en nieuwkomers, die hier samen een verse start proberen te nemen.
Onze lokale medewerkers zijn schoolverlaters, mensen met een mentale of lichamelijke beperking, langdurig werklozen, mensen die door pech en ongeluk soms uit een diep dal omhoog proberen te klauteren, en kluizenaars die, behalve ooit eens op een schoolreis, nooit de dorpsgrenzen hebben overgestoken. Zij werken samen met nieuwkomers: vluchtelingen die halsoverkop familie, vrienden en hun hele hebben en houden verlieten in een wanhoopspoging om te ontsnappen aan oorlog en geweld; die hun leven op het spel gezet hebben door met mensensmokkelaars in bootjes de Middellandse Zee over te steken; mensen uit Afghanistan, Syrië, Somalië, Irak. Ze proberen hun traumatische verleden van zich af te schudden en gaan vol goede wil en moed in de kringloopwinkel aan de slag.
De nieuwkomers leren de taal en de gebruiken van de Vlamingen, terwijl onze Vlamingen leren over veerkracht en doorzettingsvermogen en dat die ‘vreemdelingen’ ook maar gewone mensen zijn, op zoek naar een leefbare wereld. Hier leren ze met elkaar om te gaan en respect te hebben voor wat anders is. Het leidt vaak tot mooie vriendschappen.
Ook onze Avelgemse klanten steken iets op van deze nieuwkomers. Vooral de oudere bevolking kijkt heel argwanend toe, de eerste keer dat ze de nieuwe Syrische receptionist of Afghaanse kassamedewerkster zien. Maar het gebeurt niet zelden dat zo'n klant, wanneer deze medewerker een dik jaar later aan het eind van zijn of haar traject komt en moet ‘doorstromen’, mij komt vragen waarom deze mannen of vrouwen niet kunnen blijven. Dan moet ik uitleggen dat hun parcours bij ons slechts het opstapje is naar een andere, echte werkplaats.
Dit is de kringloopwinkel, waar spullen gered worden van de afvalberg, mensen een nieuwe kans krijgen en waar je voor een prikje vindt wat je niet zocht. Maar bovenal een ontmoetingscentrum waar je kunt leren waarom je niet bang voor elkaar hoeft te zijn. Alleen al daarom is het zo’n prachtige plek, en het perfecte antigif voor racistische haat en extreemrechts gedachtegoed.
(Column voor De Standaard van maandag 3 juni 2019)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten