MOA JULIE OALYK!

‘Moi, m appelle Julie’ zei ze
t wos in n cafeetje
woa da t r uptreedns giengn zyn
Ze wos mé de groep mee
van wie da ze n hitje up de radio speeldn
moa z oarde die muziek ny géern
en ze zat eur te verveeln

Zeevntien joar, snell, mé lange béenn
groate groene n oogn, bloend oar
en oales wos goe verdéeld in eur vel
Z oenk an me lippen
en ze zwéeg géen secoende
en ik spreke moa n bitje Frans
en zy koste mé moeite Vlams

En ommédekée kwam ze dichte
en eurne moend viel oopn;
een kléen, fyn toengske
kwam binn en zette ne slown in
De wéreld zakte weg
en k begoste te zweevn

En t deurde n poar secoenn
voa da k were koste peizn
en k sproenge van myn krukke
binst da k riepe: ‘Moa... Julie... oalyk!...’
En mé die bléeke groene oogn
kéek ze noa my, diepe gekwetst
en bedroogn...

Moa Julie oalyk!...

‘Orte kée Julie,
k viene joe n vrée skoan meiske
en k zyn zeker da j t verre goa bringn
want kée nog noais zoa goe mé n twien
kunn klappn wok oal ku j gy géen Vlams
en spreke k ik mé moeite Frans’ -
‘Mais mois aussi’ zei ze, ‘mois aussi!’ -

‘Moa t kan ny zyn’, zeie k, ‘k éen n lief,
je suis avec quelqu'un!’
Ge zoe peizn da da d indruk makt,
moa ze kéek roend en ze vroeg:
‘Ou? Ou est ta copine?’

En ze lei ne oarme roend myn nekke,
kéek g obcedeerd noa myne moend
en doa wos da toengske were
da van oales dei voe binn te groakn
en k moeste k ik toch oasme pakkn?

T moe t r oalsan omme doen,
en t koste echt ny slichter passn
Oal is t da k éegluk ny mochte kloagn:
ka n twien da k géern zoage
en die my géern zag,
en zukke diengn doe j ton olyk ny?
(En doaby: t liep ier vul mé moatn
van eur en my!)

Moa Julie olyk!...

Achter t uptreedn zoage k
Julie noa my wyzn
en oe da ze n twuk
in dien bassist z n oare zei,
en je wos an t zoekn 

moa j a my nog ny gevoenn

En kée my ton,
toe da ze weg woarn,
weggestookn
tussn oal da volk
en in n oekske
stille g oenn...

Nu, t is roar uk nog an Julie peize -
buutn de kéern da k my verveeln
en da ze da hitje nog ne kée
up de radio speeln