Ik werd wakker en zag de blauwe
lucht die door het raampje viel van het vakantiehuis in Wijtschate. We
ontbeten samen met onze ‘Vrienden van het Heuvelland’ en keerden terug
naar huis. Het was windstil en in de blauwe lucht zag je fijne witte
strepen en plekken, kleine, subtiele toetsen, poëtisch en abstract.
Thuis gekomen maakte ik me klaar en vertrok opnieuw, nu naar ‘de tuin
der lusten’ waar we in de late namiddag twee maal mochten aantred
en met Busmins. Frank had een rustige grijze dag voorspeld, maar het was blauw, het bleef blauw en bleek bij aankomst vol ambiance!
Het werd geen onverdeeld succes. Iemand zei me: ‘jullie spelen een
huismatch’, maar we hadden onze tegenstanders nog niet gezien. Die
bleken te bestaan uit een onhandige ligging van ons carravanneke net
naast een verbindingsweg waar doorlopend een grote stroom passanten
langs moest, en een onaangepaste muzikale ondersteuning: We stonden niet
tussen de speakers, die stonden rond de dj set, en er waren geen
monitors waardoor we onszelf niet konden horen. Verder waren er geen
voorzieningen om piano en accordeon te versterken. Dit lag allemaal
vooral aan een wat gebrekkige communicatie waar wij ook deel van uit
maakten. Dankzij dit alles sloten we, na enkele keren volledig de mist
te zijn ingegaan, de eerste set vervroegd af, met een gevoel van
onbehagen, machteloos en onvoldaan. Een beetje ongelukkig, zeg maar.
 |
Foto: Peter Carly |
We beseften: de tweede set zou erop of erover zijn. Maar de stroom
passanten viel langzaam stil, het terras zat vol met van de mooie
vooravond genietende mensen, al dan niet met een La Trappe voor hun
neus, en Bram en Wim van de Spil haalden alles uit de kast om het
maximale uit de beperkte middelen te halen waarmee we het moesten doen.
En we gingen ervoor. De ontvangst van piano en accordeon bleven nog
steeds beperkt tot de voorste rijen maar met de rest bereikten we het
hele plein, we hoorden onszelf en hadden vanaf het eerste nummer het
publiek mee, met als hoogtepunt de politie die ongewild mee figureerde
tijdens ‘Parkeerwachtre’... Je kunt gerust stellen dat we in het tweede
deel van deze wedstrijd voortdurend in balbezit waren! Iedereen bedankt
voor t enthousiasme, de fijne reacties achteraf en MERCI!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten