olyk ny deure loatn doen zeekre!”
zei de moedre teegn eur dochtre
in wiens koamre ze n gedicht
van my gevoen a
“Oal die zéevre, k durve weddn
dat n voe ieder meiske
van die gedichtn skrieft
Ge moet oal die parlee ny geloovn,
en ge zyt doa vet mee,
mé ne dichtre
Ge zoe beetre éen pakkn
die n twuk mé z n andn kan
in de plekke van
éen die t goe kan zeggn!
Da zyn van die poaliengn;
ze smytn ne tettienk up de ruttle
in d oope dat r ne vissel byt”
Ze kéek noar eur dochtre
en ze skudde eur ooft
en ze zei: “gie dommelutte”
want ze zag da ze te loate wos,
de vis ad oal gebeetn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten