DEEN

T wos kart voa de zessn
en we zoatn in de Cambrinus

We kwoamn doa oale weke de moandag neuchnd
achter t werk mé uus zessn;
we dei n tope n nacht in t weekend
Twée keern twoalf eurn en we woarn d r van of
U we de zoaterdagoavnd toe kwoamn
zei n we teegn mekoar: ‘morrn is t de latstn!’

D r stoend n kléen vintje
mé ne groate bloende krullekop upsiets an toog,
zoa kléene dat n juste boovn t toogblad koste kykn,
en da wos ton nog omdat n em
up trok an z n andn

De caféboas at n dubbele koekestuute
mé roziens woa dat n indelukske beetn uut pakte -
n overskot van de zundag -
binst dat n de gazette las

We trekteerdn elk up toer,
oale kere zes pintn

T wos zukkne café woa da je,
uj ny mee koste, wok n bongske koste vroagn
Doamée kostje ton loatr nog éen drienkn
Moa da dei n we ny,
we maktn da w mee woarn -
wok in t begun da w ier kwoamn
en kaffie mé dreupels droenkn
Ze kostn t jestig frang t stik;
zels ton wos da géen geld

Ik an sjanse, k woare begunn de twientig
en k weunde n bitje vodder in de stroate
dus k moeste ny verre
Moa de latste kée
woare k wakker gekomm in de gravé,
oenderd meters van m n deure,
en t woarn oal pittn in m n koake

K zyn ton up myn knien
noa ruus gekroopn en k moeste my vast oen
an de gevels neevnst my
Héel mé me n oar moa nuchter genoeg
voe ton oal beskoamd te zyn

K woare n neenigstn ny:
Jackie vertelde de weke d erup dat n
in n oek van z n slapkoamre a stoan pissn,
ny weetnde woa dat n wos,
en Luc wos snoens wakker gemakt deur zyn vrouwe
voa z n deure in z ne noto dy stoend te droain
De réste van uus company a gezweegn

Twoalf eurn werkn, moar oalf geetn éen
en dreupels mé kaffie:
t is géen goe combinoatje,
en méen da ton moa ofgeskaft

‘Zes pientn!’ zei Godfried
N boas lei de réste van z n koekestuute doa,
voagde zyne moend of mé de rugge van z n and
en begoste te tappn
‘En géft die joengne wok éen’
Binst dat n zyn geld uutoalde
wées Godfried noa da vintje mé z n bloende krulln
dat oal géekn noa r uus stoend te kykn

‘Ge moetn deen ny trekteern’,
zei de caféboas,
‘zyn beuzn zittn vul mé bongs’

Voe n éeste kée kostn we ton
de kléen zyn stemme oorn
binst da z ne kop purpre kwam van koleire;
t woa moeiluk te beskrievn
en ny voe te zeevern
moa t geléek nog méest van oal
up t gekwoak van ne puut:

‘Kée ze vergeetn!
Kée ze vergeetn!
En k zyn kik géne Deen!’