n twoasn up ne berg in Heuvelland
en k droenke n poar kléene kaffietjes
binst da k de gazette loaze
K kéeke up de rugge van twée gepensioneerde -
oed, moa verre van versleetn - skoane neevnst mekoar,
elk mé n klakke, en ze bestudeerdn
vrée up under gemak oales da passeerde
en miskien woarn ze vergeetn da k doa zoate
of miskien makte t ny uut
‘Joak’ zei t n éen ommedekée,
‘kée vannuchend ne perfecte stroent geskeetn!
Kée gén papier noadig héd!’
Nandern skuufelde lichtjes tussn z n tann
‘Goh, da kom je wok ny dikkns teegn!’
‘Néeh wei!’ zei t n éen, ‘en te peizn da k vroeger
noais myn gat of moeste voagn!’
‘Ja’ zei t nandern, ‘ge moe kunn stoppn uj em
ée ofgeneepn... Uj ton nog biestikt is t ne messienk!’
Ze zoatn olletwée te knikkn
en te kiekn noa n kloeke vrouwe
mé ne zunnebril en ne indelukske koffre
die n bitje te gemakluk n berg up réed mé eurne vélo
‘Joat’ zei t n éen, ‘uj ton nog duwt eej t zwéetn!’
T wos ny da t ny interessant wos,
moa k moeste weg,
myne kaffie begost te werkn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten