KLINIEKE

    De verpleegster kom my oaln
    K droage n blauwe skorte die oalachtre
    mét één knopke vanboovn toe is
    En d eroendre nytn
    K moete in ne rolstoel zittn
    n steege doenkergroene skajne zittienge
    woavan de koelte deugd doet
    an myn bloa gat en an myn bolln
  
    De verpleegstre, n kloeke barze
    mé dikke billn en ne ferme komsa
    in n wit kléedje dat olles
    skoane tope moet oenn
    ée ne groate kop bloend kruloar
    mé ne lichtn uutgroei in t middn,
    is gesmoet mé n bitje roegzje an eur koakn
    En k weete t wel,
    ge zyt in goe andn by zukn vrouwe,
    éne die voe n néestn bestn
    eur and ny ommedroait,
    moa van zukkn verpleegster zyk benoald

    K verstoa wok ny woarom
    da k in die rolstoel moete zittn
    D r zyn géen probleemm
    mé me béenn, k kunne nog loopn -
    toe da ze in gank komt
    en sjette begunt te geevn
    Myn vettig oar wappert lichtjes in de wiend
    en k oene da yzdern spel up wieltjes
    da vul mé zakskes angt, mé slangn toet in me vel,
    mé me twée ann goe vaste tussen m n beenn
 
    En we vliegn lanst wachtzoaln
    vul minsn in under wienterkléern
    en ik ée zelfs ginne piezjamma an!
    Sjuuste moa die skorte
    die oalachtre gapt
    en doaroender myn bloate béenn en voetn
    K zie oe da ze noa r uus kykn en k peise:
    ‘Ei gastn, oe da t r wok uutziet, ny overdryvn;
    k zyn ier nog moa n weke en k meuge
    overmorgn wéeroal noar uus,
    allez, ut oal goed is...’

    En ten lange latstn komm we
    in ne doa loopnde gank, t is te zeggn,
    j endigt by n deure woarup da t r
    GEEN DOORGANG stoat
    En ze zet my doar an de kant
    Moa voalk da d r ier passeert!
    Oalemoale mé n lange witte skorte
    die oopn angt mé n kartje mé underne noame up
    en papiern oender ne n oarme
    Noa binn Noa buutn Noa binn Noa buutn
    Ge zoe t oalichte peizn da t r ier nymand kan leezn!
 
    En t is lik of da kik lucht benne,
    ze loopn mé groate stappn lanst my
    en ze kiekn nog noais upzyts
    Neevnst my lig t r ne vint up n bedde
    dat r oal stoend u ze my ier zette
    Groatemoagre, up héel da t ooft
    géne pieleboet oar, en wit lik n lyk
    Duudeluk n twien die ny gejoagd is
    En je klapt stille, lik of da t ny teegn ik is,
    moa k kunne em toch verstoan: “Best da w ier
    géen geld moetn insteekn voe te parkeern”