Ze hebben geen woorden nodig om te communiceren.
Soms ritselen ze, maar dat is onschuldig.
Graag sla ik mijn armen om ze heen en fluister ik hoopgevende zinnen.
Want ook al spreken ze geen woord, de kans bestaat dat ze je kunnen horen.
Maar de enorme omtrek en koelbloedige raadselachtigheid van dit exemplaar bracht mij tot zwijgen, en ik dacht aan wat ik onlangs in de krant las.
Wetenschappers die waarschuwen voor massale sterfte door hydraulisch falen dankzij de opwarming van moeder aarde.
Nu maar hopen dat ze geen gedachten kunnen lezen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten