F-BOOK

(zondag 6 januari)

VRIJDAG 21 DECEMBER 2012

'Coroage, 't is de laatsten!' De man in deze krantenwinkel is bijzonder spraakzaam tegen onbekenden.
'Nog een beetje, en we zijn er vanaf!' reageer ik, verrast door zijn vermogen om zo vroeg in de ochtend en op de dag zelf grapjes te maken over het eind van de wereld.
'Ja', zegt hij ernstig, 'maar er zijn er al veel die verlof genomen hebben en de kerstvakantie reeds hebben ingezet...'

(9 december 2012)

Geachte medewerker van BPOST BANK Internet Banking Department,

Bedankt voor de uitleg van het werk van de afdeling Internet Bankieren BPOST BANK. Dank u bij voorbaat voor 2013 geïnstalleerde beveiligingssoftware. Maar ik voel me veiliger met deze innovatie beschikt niet over online bankieren, en ik vrees dat in de toekomst alles behalve zorgelozen van uw services gebruik maken. En excuses ik voor de succesvolle afronding van uw Internet fraude moeten dwarsbomen mijn gegevens via de link niet wenst te bevestigen.
Wij danken u voor uw begrip.
Met vriendelijke groet,

Rino Feys

(3 december 2012)

Hallo met Rino.
Mijnheer Feys?
Ja inderdaad.
U zoekt werk?
Excuseer?
Wel, wij hebben op ons interimkantoor zopas een reactie van u ontvangen.
Ah ja, dat klopt, ik heb daarnet gereageerd op een vacature.
En welk werk zoekt u?
Hoezo? Ik heb gereageerd op een vacature met een sollicitatiebrief en een C.V. in bijlage zoals op jullie website staat aanbevolen.
Ja, maar dat kunnen wij hier niet zien.
Jullie kunnen het niet zien?
Nee, die toepassing kunnen wij helaas niet openen.
Dus ben ik hier al een hele tijd bezig met iets wat jullie niet kunnen zien.
Ja, maar een persoonlijk gesprek is belangrijker dan een C.V....
Maar waarom ben ik dan uren bezig met het schrijven van een sollicitatiebrief en het opmaken van een C.V. als jullie het niet kunnen lezen?
So-wie-so is een persoonlijk gesprek noodzakelijk, mijnheer Feys, hoe-dan-ook! En daarbij moeten we u kunnen zien! En als u wilt kunt u uw C.V. dan ook meebrengen... Hallo? Hallo?
Hallo mijnheer Feys?...

(17 november 2012)

De binnenstad was afgezet, de sint was op komst en had als voorwaarde een vrije doorgang geëist. Ik moest toevallig in de stad zijn, maar zag me genoodzaakt te parkeren op een parking aan de rand. Dichter raakte je met de wagen niet. Een vrouw probeerde toch door te rijden. Ze kwam tot stilstand aan een versperring. Een forse agent met helm op stond in het midden van de straat. De motor stond iets verder geparkeerd. De vrouw draaide het raampje omlaag en riep in de richting van de agent: 'Mijnheer! Mijn garage is ginds, maar hoe kan ik tot daar geraken?' De agent kwam dichterbij.
'Mijnheer', herhaalde de vrouw, 'daar is mijn garage. Zou ik kunnen doorrijden om er te parkeren?' De agent zei nu iets, maar ik had het niet gehoord, en ook de vrouw bracht een hand bij haar oor terwijl ze haar ogen tot spleetjes kneep.
 'Mevrouw', zei de agent.
 'Het is mevrouw.'

(18 juli 2012)

Beste boekenvrienden, het is een trieste zaak maar ik verlaat boekhandel De Zondvloed omdat deze in de opzet die ik voor ogen had niet rendabel is te Roeselare. Dit blijkt uit de boekhoudkundige cijfers van het afgelopen jaar (jaren). Het gebeurt met grote spijt in het hart, maar in alle vriendschap. Johan Vandenbroucke zal het dagelijks bestuur van de boekhandel in Roeselare vanaf augustus overnemen en het concept van de winkel opnieuw bekijken.
Ik weet dat dit voor de winkelfans als een donderslag bij heldere hemel komt, en ik verontschuldig mij daarvoor, maar ik had het hart niet om er in de winkel over te beginnen. Ik dank allen die ons de afgelopen vier jaar gesteund en door de vele moeilijke momenten heen geholpen hebben. Het was gelukkig niet enkel kommer en kwel, ik heb hier ook de tijd van mijn leven gehad. Met heel veel plezier denk ik terug aan de prachtige boeken die we mochten verwelkomen, aan de mooie vriendschappen die hier zijn ontstaan, en aan de meer dan zestig auteurslezingen die we mochten organiseren. Als u mij wilt bereiken, gelieve dan niet het winkelmailadres, maar naar mij persoonlijk te mailen via rino@scarlet.be. Ik wens u het allerbeste en nog heel veel boekenliefde toe.

(11 juli 2012)

Bejaard koppel Nederlanders in de winkel.
'O meneer, is dit alles wat u van Philip Roth hebt? Dit rijtje hier?' Ze staan naar de boeken toegekeerd, en proberen hun hoofden achterom te draaien, maar dat laten die nekwervels niet meer toe.
'Wat zegt u? Ja? Nou zie je wel, ze hebben het hier ook niet. Toch vreemd, nergens vind je het...'
'Wat zoekt u precies?' vraag ik, terwijl ik dichterbij kom.
'Ach, Nemesis, maar het is er niet...' Ze strijkt met haar vinger over de ruggen, ook van het boek dat ze zoekt. Ik schuif het een beetje achteruit. Met grote ogen vol stille bewondering kijken ze beiden naar me op, terwijl ik me weer verwijder.
 'Nou wat zeg je me daarvan, hebben we er overheen gekeken, gek word je daarvan! Nouja, dat heb je met gele boeken, het is weer eens bewezen, die zie je gewoon niet staan...'

(27 juni 2012)

'Moet je nu zien', zegt de vrouw tegen haar man, 'er ligt hier een boek voor jou'. Vijftigers, die van de markt komen en binnenvallen voor de wekelijkse koffie- en plasstop. Ze verspreiden de geur van vis en kip aan het spit waardoor Toots, de teckel, kwispelend uit haar mand stapt, zich rustig uitrekt, en dan goedgemutst op onderzoek gaat.
'Je weet dat ik geen boeken lees', bromt haar man, en knipoogt naar me.
'Jammer', zegt de vrouw, 'het was nochtans perfect voor jou', en legt, nadat ze de achterflap gelezen heeft, 'de kunst van het heldere denken' weer terug.

(23 februari 2012)

Dagelijks is er wel iemand in mijn vriendenclubje hier die het op prijs stelt dat ik hem of haar een verjaardagskaart heb gestuurd. Dat zie ik bij meldingen, want daar vinden sommige jarigen 'je bericht leuk'. Als ik op 'je bericht' klik, verschijnt er zo'n aandoenlijke balonnetjes/bloemetjes/sterretjes kaart met een old school verjaardagslettertype er sierlijk en/of uitbundig doorheen die de gelukkige van mijnentwege proficiateert. En te bedenken dat ik nooit goed met verjaardagen was! Maar Facebook heeft dat voor me opgelost. Misschien heb ik iets geactiveerd dat er voor zorgt dat niemand nog vergeten wordt, hoewel ik me niet kan herinneren wanneer of wat dat was. In elk geval is het feit dat ik zo'n kaart verstuurd heb voor mij een even grote verrassing als voor de jarige zelf. En het voelt een beetje genant aan: wéér een verjaardag die ik bijna vergeten was! Maar dankzij Facebook weten mensen dat ik aan hen denk! De rest doet er niet toe. Weet dat het gemeend is. GELUKKIGE VERJAARDAG IEDEREEN!

(12 oktober 2011)

'Wacht, ik heb hier de krant van vandaag', zeg ik tegen de vrouw bij wie ik een koffie breng. Ze zit te lezen in de krant van gisteren.
'Zal er iets anders in staan misschien?' vraagt ze, en dan in zichzelf: 'k Peis 't nie'.