CADEAU

Hij liep tussen de boekenkasten heen en weer. Ik was ergens in verdiept en verloor hem uit het oog. Tenslotte legde hij de twee titels, die hij al tijdje beschermend in zijn handen hield, op de winkeltoog. 'Godenslaap' van Erwin Mortier, en 'De kinderen van Arthur' van Kristien Hemmerechts.
Ik scande de boeken uit.
'Het is voor de verjaardag van mijn vrouw', zei hij met een bezorgde frons.
'Een echte boekenwurm... Ik ben geen lezer, en ik gaf haar voorheen altijd een boekenbon. Maar de laatste keer vroeg ze: 'Kun je mij eens niet verrassen? Is eventjes rondkijken dan werkelijk zoveel gevraagd?' Ze begrijpt niet dat ik in een boekhandel verloren loop.'
Hij ontspande zich.
'Kun je ze samen inpakken?'
Het was gedurfd van hem, maar ik betreurde zijn keuze. Als zij werkelijk veel las, was de kans groot dat zij een van deze boeken reeds had gelezen. Het leek of hij mijn gedachten raadde.
'Als ik het ticket bijhoudt, kan zij ze dan nog omruilen?'
'Tuurlijk', zei ik automatisch.
De boeken hadden ongeveer dezelfde grootte, en met de eindejaarsperiode nog in de vingers, maakte ik er een presentabel cadeautje van.

Ik was het voorval reeds vergeten toen het pakje opnieuw voor mijn neus belandde. Het lintje zat er nog rond, maar het papier was al eens opengemaakt.
'Mijn man heeft deze boeken hier gekocht. Maar ik hou niet van Hemmerechts, en 'Godenslaap' heb ik gelezen.' Ze droeg een tweedelig mantelpak en had een strenge gelaatsuitdrukking.
'Wilt u eens nazien wat ze samen waard zijn, zodat ik weet hoeveel ik uit mag geven?'
Ze formuleerde de vraag zuinig en gebiedend, waardoor het vermoeden rees dat ze een leidinggevende functie had. Ik pakte de boeken uit, inspecteerde ze discreet, en scande ze weer in.
'Mijn man leest nooit een boek, en hij is totaal niet mee. Gewoonlijk koopt hij een cadeaubon, maar nu wou hij persé boeken geven...'
Ze koos 'Tirza' van Arnon Grunberg, en 'De geschiedenis van de liefde' van Nicole Krauss.
Zo mee was zij dus ook weer niet.

'Hij heeft zich nochtans ingespannen', kon ik niet nalaten te zeggen.
Ze keek me nieuwsgierig aan.
'Hij zei dat u de vorige keer vond dat hij er zich vanaf maakte met die boekenbons. Hij heeft toen een hele tijd gezocht.'
Ik begaf me op glad ijs, en ze keek me peinzend aan. Maar toen ze de boeken in haar tas stopte, kwam er een verlegen glimlach op, zo ongrijpbaar als een sneeuwvlokje.
'En al bij al viel zijn keuze nog mee', zei ze.
'Godenslaap' vond ik echt een prachtig boek. Jammer eigenlijk, dat ik het al gelezen had.'
Even later zag ik haar voorbijrijden op haar fiets. Het was natuurlijk mogelijk dat ze het voorval alweer vergeten was. Dat ze allang weer aan iets anders dacht.
Maar er sluimerde iets vrolijks in haar gezicht.