'HELA!', zei de man, 'OEWIST?',
de luidspreker van m'n toestel piepte verstoord
en even dacht ik dat de techniek ons
in de steek liet, maar misschien
was het een verkoudheid op z'n stem,
of waren dit de eerste woorden
'JE HEBT AL EEN HELE TIJD NIETS VAN ME GEHOORD
MAAR GEEN NIEUWS IS GOED NIEUWS E VENT
'T IS NIET DAT 'T ZO KOUD IS, MAAR VERDOMME!
DIE WIND! EN MET MEME OOK ALLES GOED,
ZE KLAAGT EN ZAAGT ZIJ WEL, MAAR WIST JE
DAT ZE ONLANGS NEGENTIG WERD?',
hij grinnikte, hoogst waarschijnlijk
met de ogen dicht
'EN MET JULLIE? ALLES OKE?
GEEN DODEN, ZIEKEN OF GEBROKEN BENEN?',
het bleef een tijdje stil, maar een zacht gebrom
gaf aan dat hij nog altijd aan de lijn was
'NU JA', zei de man, 'DA WAS'T.
IK BEL NOG WEL... TOT DAN
EN WEEST VOORZICHTIG OP DE WEG',
er klonk een klik en een vrouwenstem
vroeg of ik deze oproep wou beantwoorden,
en of het me ook opgevallen was
dat hij doof werd
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hahaha, heerlijk. Maar vooral vertederend. :) Ik vind dat net zoiets als de oudere generatie die altijd zo star en strak en in het gelid springt als er Een Heuse Foto gemaakt gaat worden. Serieuze gezichten voor het huis, serieuze gezichten naast elkaar op de zetel, serieuze gezichten in de achtertuin naast de rozenstruik. Zo heerlijk geposeerd. Maar misschien maak ik die link alleen omdat mijn oma spontaan gaat schreeuwen in de hoorn wanneer ze belt, gewoon omdat ze denkt dat het anders onverstaanbaar is. :)
de bedoeling was garantie goed
Een reactie posten