‘Heb je het gehoord?’ vraagt Arno net voor we met de werkbespreking beginnen.
‘Het is zover, vanaf maandag mogen de maskers af!’
Mario schudt het hoofd. ‘Ik vertrouw het nog niet. Ze kunnen de mensen toch niet verplichten om hun maskers niet meer te dragen?’
‘Nee,’ zegt Kurt, ‘als jij een masker wil dragen kan niemand je dat beletten. Je moet gewoon doen waar je je het best bij voelt.'
Dit is de omgekeerde wereld.
‘Het zal wennen worden,’ zegt Mario, ‘de gedachte alleen al. Je voelt je zo naakt en kwetsbaar. We hebben ze ook zolang moeten dragen.’
Hassan schudt het hoofd. ‘Niet mee inzitten, gewoon een beetje voorzichtig zijn. Als je naar tankstation gaat om te tanken, als je naar winkel gaat en spullen vastneemt, als je naar de bank gaat en geld afhaalt, altijd je handen wassen of ontsmetten. Op plaatsen waar veel mensen zijn, toch een maskertje dragen. Ik moet daar geen kranten voor lezen, of naar de radio luisteren. Het is gewoon een kwestie van verstand gebruiken. Als wij allemaal verstand gebruiken, dan is corona misschien echt voorbij, hé chef?’ Hassan is de enige die me nooit bij naam aanspreekt, altijd is het ‘chef’.
‘Ook als je niet verplicht bent om je masker te dragen?’ vraagt Kenny met een wat spottende grijns op zijn gezicht.
‘Verstand gebruiken’, herhaalt Hassan.
‘Als ze zeggen dat ik het niet meer moet dragen, dan zal ik dat ding zeker niet opzetten, je ziet dat van hier!’ Kenny grinnikt van plezier bij het vooruitzicht van een leven zonder maskers.
Marjan knikt. ‘Ja, en nu gaat het nog, maar als het zo warm is, dan krijg ik geen zuurstof meer.’
‘Ja’, zeg ik bij wijze van intro, want het is precies negen uur.
Wie nog met zijn gsm bezig is, legt die nu opzij om straks, na de bespreking, in zijn kastje op te bergen. Koppen koffie worden in een keer leeggedronken.
'Het zal in elk geval weer veel gezicht zijn overal', zucht Jan. 'Allemaal neuzen en monden die ik soms liever niet zou willen zien.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten