maandag 30 mei 2022

BESTE MENEER POETIN,

Morgen is het 9 mei, de 'Dag van de Overwinning' waarop Rusland de 77ste verjaardag van het eind van de tweede wereldoorlog viert en het triomferen op nazi-Duitsland. Men is er hier in de kranten en op het nieuws al een week of twee over bezig, benieuwd waarover uw speech zal gaan en wat voor vreselijks u dan aan zult kondigen. Zo bestaat de vrees dat u uw land die dag zult mobiliseren, waardoor we weer een stap dichter bij een nieuwe wereldoorlog komen terwijl er tegelijk ook gehoopt wordt dat u op dat moment de oorlog stop zal zetten. Niet enkel de ogen van de Russische bevolking zullen op u gevestigd zijn maar die van heel de wereld. Hebt u al beslist wat er moet gebeuren? Waarnemers beweren alvast dat er nog geen aanwijzingen zijn welke kant het uit zal gaan.
Daarom dat ik nu, ter elfder ure, besloten heb nog even kort het woord tot u te richten. Ik weet wel dat het quasi ondenkbaar is dat dit schrijven u ooit zal bereiken, anderzijds ben ik al eerder verrast geweest door onbereikbaar gewaande bestemmelingen die plots toch reageerden.
Vol verbijstering en afschuw keken we toe, twee en een halve maand geleden, naar die inval van uw soldaten in Oekraïne. Huilende moeders die gisteren nog een normaal leven leidden en niet begrepen, niet konden geloven wat hen die dag overkwam. Sindsdien zijn er die aanhoudende bombardementen waarbij hele dorpen en steden van de kaart worden geveegd. We horen en lezen erover en kijken naar het nieuws, naar het lijden van die miljoenen onschuldige mensen.
Het is een catastrofe van ongeziene omvang en niet enkel voor de bevolking maar ook voor de dieren en de natuur in het algemeen. En het ergste van alles: niet een of ander ongelukkig toeval vanuit de kosmos maar enkel en alleen u bent de oorzaak van deze ramp. Want het is u die zich genoodzaakt zag uw buurland met een enorme troepenmacht binnen te vallen en er grote schade aan te richten.
Wanneer men kan bewijzen dat er oorlogsmisdrijven plaatsgevonden hebben, kunnen de verantwoordelijken hiervoor nadien voor internationale straftribunalen, een internationaal strafhof of een militair tribunaal worden gedaagd.
Maar wat met een misdaad tegen de natuur? Aangezien de natuur geen rechtspersoonlijkheid heeft, kunnen staten niet vervolgd worden voor het schenden van haar rechten. Al jarenlang ijveren diverse milieuorganisaties voor een erkenning van het begrip 'ecocide' in het strafwetboek, zonder succes voorlopig. Mogelijk speelt de angst dat een concrete wet met terugwerkende kracht tot enorme schadeclaims zou kunnen leiden.
Men beschouwt het echter wel als een oorlogsmisdaad als er aangevallen wordt in de wetenschap dat dit grote en langdurige schade zal opleveren aan het milieu (Zie de verdragen van Genève, 1977).
We mogen er dus van uitgaan dat u (naast alle andere aanklachten) binnen afzienbare tijd in beschuldiging zal worden gesteld voor uw aandeel in deze oorlog (en in de oorlog in Syrië, nu we toch bezig zijn), voor de daaruit voortvloeiende schade die onze zieltogende planeet hierdoor ondervindt, en voor de geschatte verkortingsduur van vandaag tot het punt waarop moeder aarde voor de mens en tal van soorten onleefbaar zal geworden zijn.
Kortom, u kunt uw handelingen niet ongedaan maken maar misschien toch iets om even bij stil te staan de komende nacht terwijl het slapen u wordt belet omdat u het lot van de wereld nog moet bepalen.

Geen opmerkingen: